Γιατί τα τσιμπούρια δεν δαγκώνουν όλους

Το "Bloodsuckers" δαγκώνει μερικούς ανθρώπους περισσότερο, ενώ άλλοι μπορούν να περπατήσουν πολλές φορές στο δάσος χωρίς ποτέ να προσβληθούν από τέτοιου είδους παράσιτα. Με ποια αρχή, και που δεν παίρνουν τσιμπημένο από τσιμπούρια καθόλου, και που θεωρείται ότι είναι "νόστιμα" θήραμα.

Ερευνητές επιστήμονες

Ανάμεσα στους τουρίστες και τους λάτρεις της φύσης, κρίνοντας από τις κριτικές εκείνων που είχαν δαγκώσει με ένα τσιμπούρι, υπάρχουν πολλοί μύθοι για τις προτιμήσεις γεύσης κρότωνες. Για να διευκρινιστούν τα δεδομένα αυτά, οι επιστήμονες στο Νοβοσιμπίρσκ διεξήγαγαν έρευνα. Σκοπός τους ήταν: να εντοπίσουν εκείνους τους ανθρώπους τους οποίους οι "bloodsuckers" επιλέγουν πιο συχνά ως θυσίες τους. Για πειράματα, ixodic taiga ticks, η οποία στο εργαστήριο δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για πειράματα.

Το κύριο ερώτημα ήταν ποιος προτιμά να δαγκώνει τα παράσιτα κατά φύλο. Τους προσφέρθηκαν 2 σωλήνες που περιείχαν αρσενικές και θηλυκές φερομόνες. Τα πειράματα έχουν δείξει ότι δίνουν προτίμηση στο θηλυκό άρωμα, δηλαδή τα τσιμπούρια συχνά δαγκώνουν τους εκπροσώπους του ασθενέστερου φύλου. Επιπλέον, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά αντέδρασαν στις γυναικείες φερομόνες.

Ωστόσο, η πρακτική διαψεύδει αυτά τα δεδομένα, επειδή οι άνδρες εκτίθενται τσιμπήματα τσιμπούρι πιο συχνά. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι του ισχυρότερου σεξουαλικού ιδρώτα δυσκολεύονται περισσότερο, απελευθερώνοντας περισσότερη θερμότητα, αμμωνία και διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο προσελκύει τους "αιματοκέφαλους". Μετά από όλα, εστιάζουν κυρίως στη μυρωδιά των θερμόαιμων πλασμάτων.

Έτσι, οι γυναίκες στο δάσος σχηματίζουν ένα πεδίο σήματος και αυτό προσελκύει παράσιτα. Ωστόσο, τσιμπούρια δαγκώνουν περισσότερους άντρες δίπλα τους, οι οποίοι έχουν πιο έντονο μεταβολισμό και εκπέμπουν μια πιο σκληρή μυρωδιά.

Σημαντικό!

Σύμφωνα με επιστήμονες, τα κρότωνες που έχουν μολυνθεί από τη μόλυνση αναζητούν ενεργά τρόφιμα, επειδή οι σπειροχαίτες που έχουν εγκατασταθεί στο σώμα τους απαιτούν πρόσθετη διατροφή και αυξάνουν τη δραστηριότητα αναζήτησης. Ως εκ τούτου, τα παράσιτα που φέρουν στον εαυτό τους εγκεφαλίτιδα ή Ασθένεια Lymeνα βρίσκουν τα θύματά τους πιο γρήγορα. Επιπλέον, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά μπορούν να είναι φορείς ασθενειών.

Κάνετε τσιμπούρια σαν να δαγκώνετε μεθυσμένος;

Ένας άλλος μύθος που ισχυρίζεται ότι οι "αιματοκέφαλοι" μπορούν να τρομάξουν τη μυρωδιά του οινοπνεύματος, οι επιστήμονες αντικρούουν απολύτως. Θεωρούν ότι αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και μια εφεύρεση εκείνων των ποτών που προτιμούν να πηγαίνουν στο δάσος για τα μανιτάρια ενώ είναι μεθυσμένοι και πιστεύουν ότι τα τσιμπούρια δεν δαγκώνουν μεθυσμένους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τους βιολόγους, οι αραχνοειδείς δεν αντιδρούν καθόλου με τη μυρωδιά του οινοπνεύματος. Ωστόσο, ένα άτομο που είναι μεθυσμένο χάνει επαγρύπνηση ή απλά δεν παρατηρεί τσιμπούρια στο σώμα του. Μόλις λίγες ημέρες αργότερα, όταν ήταν ήδη μεθυσμένοι και αυξήθηκαν σε μέγεθος, τις βρήκε στο σώμα. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη λόγω του γεγονότος ότι το μολυσμένο παράσιτο είναι σε θέση να μεταδώσει τη μόλυνση αυτή τη φορά.

Προτιμήσεις σιτηρών αίματος

Σύμφωνα με τη δημοφιλή πεποίθηση, οι αιματοκύστες είναι σε θέση να επιλέξουν ένα θύμα για τον εαυτό τους σύμφωνα με μια συγκεκριμένη ομάδα αίματος ή παράγοντα Rh (θετική ή αρνητική). Μεταξύ των τουριστών και των μανιταριών πιστεύεται ότι τα κουνούπια και τα τσιμπούκια αγαπούν τον τύπο αίματος 1 και 2 και εκείνοι που έχουν αρνητικό Rhesus επιλέγονται, αλλά οι άνθρωποι του 3ου και 4ου είναι λιγότερο πιθανό να δαγκώσουν.

Οι επιστήμονες μπορούν να το εξηγήσουν μόνο από το γεγονός ότι οι πρωτεΐνες στο αίμα της 1ης ομάδας σχεδόν απουσιάζουν, γεγονός που επηρεάζει τη συνέπεια: είναι λιγότερο «παχύ». Αυτό ισχύει και για τη 2η ομάδα αίματος.Οι επίσημες στατιστικές δεν παρέχονται οπουδήποτε, αλλά οι επιστήμονες διαψεύδουν αυτή τη δήλωση. Πιστεύουν ότι τα παράσιτα επιλέγουν ένα θύμα όχι με τον τύπο του αίματος, αλλά με τη μυρωδιά του ανθρώπινου ιδρώτα και το εκπνεόμενο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο καταγράφουν σε απόσταση 20 μ.

Ενδιαφέρουσες!

Η κοινή πεποίθηση ότι μόνο τα θηλυκά τσιμπούρια προσβάλλουν επίσης βιολόγους. Αυτά τα αραχνοειδή διαφέρουν ως προς το ότι απορροφούνται σε διαφορετικούς χρόνους. Τα θηλυκά συνήθως βρίσκουν ένα θήραμα και προσκολλώνται για μεγάλο χρονικό διάστημα - 3-4 ημέρες. Τόσο πολύς χρόνος απαιτείται για να σχηματίσουν αυγά στο σώμα. Και τα αρσενικά συνήθως δαγκώνουν και προσκολλώνται μόνο για 20-25 λεπτά για να αναπληρώσουν την υγρασία και τα τρόφιμα.

Τα τσιμπούρια αγαπούν τα λευκά ρούχα και τα άρωμα;

Μια άλλη παρανόηση ότι τα τσιμπούρια δεν δαγκώνουν τον καθένα, αλλά προτιμούν τους ανθρώπους με λευκά ρούχα περισσότερο, αρνείται βιολόγους. Θεωρούν ότι αυτό είναι μια μυθοπλασία, επειδή οι "αιματοκέφαλοι" δεν έχουν μάτια και επομένως δεν μπορούν να δουν τι φέρει το θύμα τους. Στον κόσμο γύρω τους, καθοδηγούνται από την αίσθηση της όσφρησης και της αφής τους και πάντα σέρνουν στην επιλεγμένη κατεύθυνση. Ωστόσο, στις ελαφρές ενδυμασίες, εντοπίζονται πιο εύκολα, πράγμα που θα αποτρέψει τα τσιμπήματα.

Αλλά τα παράσιτα μπορούν να διακρίνουν τις οσμές των λουλουδιών, έτσι οι άνθρωποι δεν συνιστώνται να χρησιμοποιούν διάφορα αρώματα όταν επισκέπτονται ένα πάρκο ή ένα δάσος, αλλά είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε απωθητικάαπωθώντας έντομα αιλουροειδών.

Με βάση τις παραπάνω πληροφορίες, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι για κάθε ταξίδι στη φύση, συνιστάται ο καθένας να χρησιμοποιεί προστατευτικό εξοπλισμό ενάντια στις επιθέσεις αιμορραγίας:

• βάλτε κλειστά ρούχα με μανικέτια και κουκούλα, που θα εμποδίσουν την είσοδο των κροτώνων στο δέρμα.
• είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε ελαφρύ ρουχισμό για να παρατηρήσετε την επίθεση οποιουδήποτε αραχνοειδούς στο χρόνο.
• να χρησιμοποιήσετε παρασκευάσματα κροτώνων (σπρέι, αερολύματα, αλοιφές κλπ.).

Παρατηρώντας αυτούς τους κανόνες, δεν μπορείτε να φοβάστε την επίθεση των "αιματοβατών" και την πιθανή μόλυνση με σοβαρές λοιμώξεις.