Waar komen de teken vandaan

Teken verschenen vele tientallen miljoenen jaren geleden op aarde, als tijdgenoten van gigantische reptielen, en zijn sindsdien niet veel veranderd. Zelfs toen waren er in de Akari-subklasse met grote waarschijnlijkheid soorten die een bloeddinosaurus aten. Dit kan een indirecte bevestiging zijn van de warmte van de dinosauriërs. De continenten waren in die tijd nog een geheel, waardoor de voorouders van moderne teken zich over de hele planeet konden verspreiden. In het evolutieproces op afzonderlijke continenten, van de oorspronkelijke, ontstonden er nieuwe soorten teken, die een fylogenetische boom vormden. Daarom is de vraag waar teken in Rusland vandaan kwamen verkeerd. Ze bestonden al lang voor de komst van staten en zelfs van Homo sapiens op dit grondgebied. Maar de legitimiteit van teken op Russisch grondgebied baart de mensen weinig zorgen, aangezien de mensheid vandaag de dag vooral bezorgd is over de strijd tegen ziekten die door deze geleedpotigen worden gedragen. Dus het achterhalen van de oorsprong van teken met encefalitis is veel relevanter dan hun evolutionaire geschiedenis.

Geschiedenis van encefalitis teek

Er wordt aangenomen dat dit tot het midden van de jaren 30 van de vorige eeuw encefalitis in Rusland en het Verre Oosten bestond niet. En pas na deze jaren verspreidde de teek van encefalitis zich door heel Eurazië. Er zijn twee theorieën die de vraag beantwoorden waar encefalitis teken vandaan kwamen.

Conspirologisch

Het is allemaal de Japanse schuld. In de jaren 30 van de vorige eeuw werden in het Verre Oosten uitbraken van een onbekende ziekte opgemerkt. De epidemie woedde onder de groeperingen van het Verre Oosten Rode Leger.

De ziekte werd voor het eerst beschreven in 1935 door A. G. Panov. In 1937 werd daar een expeditie naartoe gestuurd om de bron van infectie te achterhalen. Het hoofd van de expeditie was professor L.A. Zilbert. Het werk van de expeditie was succesvol en de vector werd gevonden. Het bleek ixodisch te zijn taiga tick.

Sinds 1935 opereert een laboratorium voor de productie en het testen van biologische wapens, beheerd door het "Detachment 731", op het grondgebied van Mantsjoerije. Nadat de USSR de oorlog met Japan was begonnen, werd het werk beperkt en werd het laboratorium vernietigd. We konden de sporen niet volledig bedekken; na de overgave van Japan bleek dat het laboratorium met verschillende virussen werkte, waarbij verschillende objecten als drager werden gebruikt. Van ratten tot muggen.

Let op!

De Japanners werkten ook met encefalitis. Maar de virusstam was die draag muggen. Japanners hebben het van muggen gekregen. In de jaren 1920 vond in Japan een uitbraak van muggencefalitis plaats, waarbij enkele duizenden mensen omkwamen. Mosquito encefalitis is een familielid van door teken overgedragen, maar de stammen zijn nog steeds verschillend.

Na terugkeer in Moskou werd het hoofd van de expeditie naar het Verre Oosten gearresteerd. De aanklacht werd ingediend als een Japanse saboteur die door teken overgedragen encefalitis naar Rusland bracht.

Inconsistenties

De Japanners werkten met muggencefalitis, die anders is dan door teken overgedragen. Reizigers naar het Verre Oosten al in de jaren twintig (10 jaar eerder) gaven aan dat de lokale bevolking bang was voor teken. Inheemse volkeren zijn beter bestand tegen door teken overgedragen encefalitis.

Let op!

Wilde fauna is drager van het virus, maar wordt niet ziek.Dit geeft aan dat het virus in de taiga verscheen lang voordat een persoon daar aankwam.

Encefalitis is een zeer onbetrouwbaar biologisch wapen:

• ernstige gevolgen het veroorzaakt slechts 20-30% van de gevallen;
• zelfs in achtergestelde gebieden slechts 20% van de teken is besmet met het virus en nog minder is veilig;
• het virus wordt niet rechtstreeks van persoon op persoon overgedragen;
• te forceren encefalitis tick het is onmogelijk om een ​​persoon aan te vallen.

Het is gemakkelijker om door pest geïnfecteerde ratten en vlooien te gebruiken in plaats van teken. Het zijn deze vectoren die de Japanners daadwerkelijk gebruikten.

Degene die speciaal met encefalitis geïnfecteerde teken bedacht, streefde andere doelen na: de concurrent verwijderen. Wat betreft het vermeende gebrek aan encefalitis in Rusland tot de jaren dertig van de vorige eeuw, kan men de samenzweringstheorie missen.

Vóór de Grote Oktoberrevolutie was de tsaristische regering niet bijzonder geïnteresseerd in de stand van zaken in het Verre Oosten. Deze regio was een ereplaats. Soms niet eervol, maar gewoon links. Met grote waarschijnlijkheid waren mensen ziek met encefalitis. Maar aangezien deze ziekte in het eerste ontwikkelingsstadium erg lijkt op griep of verkoudheid, werd de diagnose gesteld zonder bloedonderzoek.

Interessant!

Encefalitis 'overleed' toen in medische diagnoses als 'giftige griep'.

Na de eerste fase van de ziekte treedt remissie op (de persoon herstelt) en de tweede fase treedt alleen op bij een derde van de patiënten. En een paar zieken herinnerden zich een teek die hem een ​​maand geleden beet.

Pas toen de 'griep' militaire eenheden begon te maaien, dat wil zeggen organisaties waar veel mensen zijn en alles in zicht is, vermoedden het leiderschap en de artsen dat de oorzaak van de epidemie niet bij de gebruikelijke infectieziekten lag en zochten naar de bron van de ziekte.

Modern genetisch

Door de ontwikkeling van wetenschap en genetisch onderzoek hebben wetenschappers de oorsprong en verspreiding van verschillende diersoorten kunnen traceren. Maar met teken en encefalitis werd alles alleen maar meer in de war.

De meest populaire versie van de verspreiding van encefalitis beweert tegenwoordig dat de ziekte altijd in het Verre Oosten is geweest. In de dorpen was ze ziek, maar begreep niet wat het was. Met het begin van de actieve ontwikkeling van het oostelijke deel van Rusland kwamen de gevallen van de ziekte vaker voor en begon encefalitis zich naar het westen te verspreiden. Het eerste geval van de ziekte in Europa werd pas in 1948 in Tsjechië geregistreerd.

Maar in 2012, tijdens een internationale conferentie in Irkoetsk, spraken Novosibirsk-wetenschappers het tegenovergestelde standpunt uit. Naar hun mening verspreidde encefalitis, gebaseerd op de analyse van een fragment van de nucleotidesequentie, van west naar oost.

Er is een compromisstandpunt, waarvan de auteurs, op basis van de analyse van genoombrede TBEV-sequenties van GenBank, Siberië beschouwen als de plaats waar encefalitis optreedt. De verspreiding van de ziekte ging naar hun mening parallel in beide richtingen.

De hypothese-auteurs gebruiken in hun argumenten dezelfde nucleotideketens en dezelfde software om het tijdstip van optreden van het virus te bepalen.

Let op!

De tijd van het begin van het virus volgens deze hypothesen varieert ook enorm: van 2,25 tot 5-7 duizend jaar. De Japanners hebben er duidelijk niets mee te maken.

Gezien de resistentie van wilde fauna tegen het virus en de vrij smalle band van het virus, ondanks dat ixodid teken tenzij ze in ijs leven, kunnen we concluderen dat de verspreiding van het virus naar het noorden en het zuiden wordt beperkt door een natuurlijke factor. In het geval van kunstmatig gecreëerde biologische wapens werken dergelijke factoren niet.

Meer expedities van eind jaren dertig onthulden 29 virusstammen die in het wild voorkomen. Voor biologische wapens is een dergelijke diversiteit ook niet kenmerkend.

Daarom lijkt de hypothese van het onafhankelijk voorkomen van encefalitis in de bossen van Eurazië consistenter. En van waar, naar waar het virus zich daadwerkelijk verspreidt, is het alleen interessant voor wetenschappers. Gewone burgers maken zich tegenwoordig veel meer zorgen over de vraag waar teken in zulke grote hoeveelheden vandaan komen.

Hoe gaat het vandaag met encefalitis?

Als we ons houden aan complottheorieën, dan is de plot veel gemakkelijker te zien in de explosie van tekenaantallen van vandaag. Zelfs op het gebied van encefalitis werden 40 jaar geleden meer voorzorgsmaatregelen genomen omwille van herverzekering. Het was moeilijk om een ​​teek in het bos te “vinden”. Vandaag voor 1 vierkant. km onderzoekers schieten 40 stuks. geleedpotigen. En gewone burgers klagen dat na elke wandeling met een hond, er minstens 5 van deze spinachtigen uit zichzelf worden verwijderd.

Waar er geen encefalitis is, heerst het welig pyroplasmose. En het aantal teken dat met deze ziekte is besmet, overtreft aanzienlijk het aantal encefalitis.

Let op!

Een dergelijke uitbraak vond plaats als gevolg van het verbod op DDT en de volledige stopzetting van de behandeling van bossen met insecticiden. Insecticiden hebben de natuur geschaad door alle insecten te doden, maar ze hielden teken tegen. Tegenwoordig vermenigvuldigt de populatie geleedpotigen zich ongecontroleerd en sluipt encefalitis langzaam naar nieuwe regio's van het land.

Als de bosbehandeling met pesticiden niet wordt hersteld, blijft alle hoop alleen bestaan ​​voor die zeer natuurlijke factoren die de verspreiding van encefalitis tegenhielden vóór de uitvinding van insecticiden.