Soorten mieren in Rusland en de wereld

Mieren zijn misschien wel de meest voorkomende insecten op aarde, ze leven in verschillende natuurlijke landschappen en kunnen zich aanpassen aan alle leefomstandigheden. Ze behoren tot de familie van formiciden in de orde Hymenoptera. Het is absoluut moeilijk om de exacte vraag te beantwoorden hoeveel soorten mieren er in de wereld zijn. In totaal zijn er meer dan tienduizend soorten van deze insecten in de natuur, waarvan driehonderd inwoners van de uitgestrekte gebieden van de Russische Federatie. De meest interessante zijn de volgende soorten mieren.

Forest roodharigen

Dit zijn de meest voorkomende mieren in Rusland. Vertegenwoordigers van dit type hebben het unieke vermogen om enorme huizen te bouwen, waarvan de hoogte tot 2 meter kan reiken. In zo'n mierenhoop kunnen tot wel een miljoen insecten leven.

Habitat rode bosmieren er zijn naald-, loof- en gemengde bossen met een leeftijd van meer dan 40 jaar. Het lichaam van vrouwen en werkende individuen is 7 tot 14 mm lang en heeft meestal een roodbruine kleur. Je kunt mannetjes onderscheiden door een zwarte lichaamskleur en roodachtig gele poten. Foto van rode bosmieren wordt hieronder weergegeven.

Seksuele activiteit van bosbewoners begint in mei. Afhankelijk van de behoeften van het gezin, verschijnen ofwel werkende individuen of alleen mannen of vrouwen uit de gelegde eieren.

Let op!

Rode bosmieren zijn de beschermers van het bos: ze vernietigen verschillende insecten die de groene ruimtes beschadigen, vooral tijdens de massale reproductie van plagen. Per dag dus de inwoners van één grote mierenhoop kan meer dan 20.000 ongediertepoppen verzamelen.

Nomadisch

Deze soort mieren wordt nomade genoemd vanwege de levensstijl van haar vertegenwoordigers. Insecten hebben hun nest niet, ze reizen constant en stoppen slechts een tijdje om hun populatie aan te vullen. Vervolgens bouwen ze uit hun eigen lichaam tijdelijke huisvesting, die lijkt op een grote brok. In het midden legt de baarmoeder eieren. Met de komst van jonge nakomelingen, "verwijdert het mierenfamilie" het anker "en gaat op zoek naar een ander voedergebied.

Interessant!

Enorme vruchtbaarheid is het belangrijkste kenmerk koningin baarmoeder nomadenmieren. Elke dag worden er van haar eieren gelegd ongeveer 130.000 individuen geboren.

Nomaden zijn individuen van relatief grote maten (hun lichaamslengte reikt tot 15 mm), daarom verschijnen ze vaak in de ranglijst de grootste mieren ter wereld. Een geweldig uitzicht op de kaak van een insect springt in het oog, waarvan de grootte zelfs de afmetingen van het hoofd overschrijdt. Het vrouwtje is groter dan het mannetje, tijdens de legperiode kan haar lichaamslengte oplopen tot 5 cm Foto's van nomaden zijn hieronder te zien.

Insecten komen voor in Afrika, Centraal- en Zuid-Azië, maar ook in Noord- en Zuid-Amerika. Moordenaars ze worden genoemd omdat alle levende wezens die in de weg vallen, nomaden vernietigen. Het kunnen niet alleen kleine insecten zijn, vertegenwoordigers van deze soort kunnen zelfs kleine knaagdieren en reptielen voeden.

Bulldogs

Mieren van dit ras werden buldoggen genoemd vanwege hun grote kaak, waardoor insecten voedsel krijgen.Ook worden ze met hun hulp van de grond afgestoten en kunnen ze springen tot een afstand van 0,3 m. Volwassen mieren zwemmen goed. De larven die worden gegeten door werkende individuen voeden zich op eigen houtje.

Vertegenwoordigers van deze soort geven de voorkeur aan een tropisch klimaat, dus ze zijn alleen te vinden op het Australische continent. Qua uiterlijk lijken ze erg op wespen: ze hebben een groot lichaam, waarvan de afmetingen oplopen tot 30 mm. Hoe een mierenbuldog eruit ziet, is te zien op de foto.

Interessant!

Ant Bulldog vormt een ernstig gevaar voor de mens. Het gevolg van zijn beet kan een allergische reactie zijn en zelfs een anafylactische shock.

Weide

Mieren van gemiddelde grootte (5-10 mm), die behoren tot het geslacht Formica. Op een lichaam bedekt met grove haren in het prothoraxgebied bevindt zich een plek met duidelijke donkere randen.

Volwassen individuen van deze mierensoort lijken erg op de rode bosmieren, die hierboven werden genoemd. Hun leefgebied is West-Europa, Centraal-Azië, de Baltische staten. Op het grondgebied van ons land worden weidemieren gevonden in Siberië. Weiden, bosranden en open plekken in het bos zijn hun favoriete leefgebieden.

Het voedsel voor weidemieren is het isoleren van bladluizen en de lichamen van dode ongewervelde dieren, maar in honger kunnen ze levende insecten aanvallen. Maar dit is een vrij zeldzaam fenomeen, daarom kunnen weidemieren de massaverdeling van plagen niet beïnvloeden.

Let op!

Een kenmerk van weidemieren is hun vermogen om fokken tweemaal per seizoen. Meestal manifesteert de paringsactiviteit zich eind mei en begin september.

Bullet

Deze soorten mieren komen niet voor in Rusland; hun leefgebied is de tropische bossen van Nicaragua en Paraguay. Vertegenwoordigers van deze soort bouwen hun nesten in boomstammen en proberen ze te camoufleren met takken en bladeren.

Kogelmieren - zeer gevaarlijke insecten. Hun beet gaat gepaard met hevige pijn en neemt niet de hele dag af. Gewonde plekken worden verkoold en worden zwart. Het gevolg van dergelijke mierenaanvallen is het ontstaan ​​van tumoren, verlamming, een uiting van koude rillingen en zwakte.

Tuin

Dergelijke mieren komen voor in ons land, maar ook in Portugal en het VK. Ze bouwen hun nesten het liefst in rotte stronken en onder liggende voorwerpen. De kleinste zijn individuele werknemers (ongeveer 5 mm), iets groter dan mannen (tot 6 mm), de grootste zijn vrouwen (minstens 8-10 mm). Deze mieren zijn zwart of donkerbruin van kleur, het lichaam van insecten is bedekt met kleine haartjes.

Interessant!

Een uniek kenmerk van Garden Queen Queens is levensduurdie drie decennia kan bereiken.

Een favoriete traktatie van tuinmieren is de pad (bladluisisolatie). Daarom beschermen ze en dragen ze bij aan de verspreiding van bladluizen - een kwaadaardige plaag in tuinen.

Brownies of farao's

Dit is een van de soorten mieren die in menselijke bewoning leven. Daarom heel vaak farao mieren naar huis geroepen. Individuen van deze soort zijn de kleinste (hun lichaamslengte is niet groter dan 4 mm).

Seksueel volwassen personen zijn meestal rood of bruingeel van kleur, hebben een donkere buik en een transparante cuticula. Alleen mannen kunnen vliegen, precies deze vliegende mieren kan worden waargenomen tijdens de paartijd. Bij vrouwen zijn vleugels alleen aanwezig tijdens de paring. Na de bevruchting bijten ze ze af als onnodig. Arbeiders worden daarentegen helemaal zonder vleugels geboren.

Wonen in menselijke bewoning, mieren van deze soort overwinteren niet: ze planten zich het hele jaar voort en vliegen niet om te paren. Larven die uit eieren komen, worden na 35-38 dagen geslachtsrijp. Hierdoor kan de mierenfamilie in vrij korte tijd door meer dan duizend individuen worden aangevuld.

Let op!

Meestal heeft een kolonie huismieren verschillende mierenhopen die niet ver van elkaar zijn gelegen. In elk van hen, "koninginnen" voor verschillende koninginnen van koninginnen. Met de verslechtering van de levensomstandigheden in het ene nest kruipen de bewoners in het andere. Het is om deze reden ongediertebestrijding moeilijk.

Houtwormen

Heel vaak zijn houtwormmieren te zien op bomen waar ze honingdauw verzamelen. Insecten hebben deze naam gekregen omdat ze hun nest liever in de boomschors bouwen. Knaagende bewegingen en kamers erin, houtbewerkers veroorzaken enorme schade aan de bosbouw.

Houtworm is de eigenaar van zwart met een lichte glans van het lichaam. Sommige vertegenwoordigers van deze soort onderscheiden zich door een lichte borst en donkerbruine kopkleur. In lengte kan het insect oplopen tot 10 mm. Diverse kleine ongewervelde dieren en bladluisuitwerpselen dienen als voedsel voor houtwormen.

Habitat-houtwormen worden bewoond door steppen en bos-steppen. Vaak zijn ze te vinden in eikenbossen. Werknemers van dit type mierenhopen bouwen in rotte stronken en hout van omgevallen bomen, soms zijn ze ook te vinden in oude houten gebouwen. Insecten dalen alleen naar de grond als ze naar een nabijgelegen plant moeten verhuizen.