-
- Ongeëvenaarde zijderups
-
- Schade aan ongepaarde zijderupsen
Een van de gevaarlijke plagen voor culturele en bosvertegenwoordigers van de flora is een insect dat ongepaarde zijderups wordt genoemd. Het is vrij wijdverbreid in Europese en Aziatische landen, het is te vinden in het noorden van de Amerikaanse en Afrikaanse continenten. Deze soort rupsen vestigde zich in Rusland en bezette een uitgestrekt grondgebied van het land. Het veroorzaakt aanzienlijke schade aan planten, vooral bladverliezende boomrupsen. Als insecten niet genoeg voedsel hebben, gaan ze over op naaldbomen en als ze de kwekerij binnendringen, kunnen ze ernstige schade toebrengen aan culturele aanplant. Als een ongepaarde zijderups naalden eet vanwege het gebrek aan ander voedsel, dan voor Siberische zijderups eventuele coniferen vormen de basis van het dieet.
Wat is een plaag?
Ongepaarde zijderups is een vlinder. Het behoort tot de familie van holen, de orde - Lepidoptera. Het insect kreeg deze naam vanwege het feit dat er aanzienlijke verschillen zijn tussen vrouwtjes en mannetjes:
- het vrouwtje heeft een dikke massieve buik, een grote spanwijdte, die 75-90 mm kan bereiken;
- het mannetje is de eigenaar van een dunne buik en de maximale spanwijdte is slechts 40-57 mm;
- de vrouwelijke kleur van de vleugels is vuilwit, er zijn zwarte lijnen van een zigzagvorm op te zien;
- de kleur van de vleugels van mannetjes is bruingrijs met een patroon in de vorm van onderbroken donkere strepen.
Zelfs als je onoplettend naar een foto van een ongepaarde zijderups kijkt, zijn deze verschillen meteen duidelijk. Vlinders hebben de voorkeur op droge plaatsen met een zeldzaam bos, veel daglicht. Door het aantal uitbraken van reproductie neemt de zijderups een leidende positie in bij dit type plaagdieren.
Interessant!
Het mannetje is te herkennen aan de antennes. Ze hebben een donkergrijze kleur en een ongebruikelijke structuur, waardoor een mannelijk individu een vrouwtje op een afstand van 11 km kan detecteren.
Ongeëvenaarde zijderups in verschillende levensfasen
Zware vrouwtjes vliegen niet vaak. Meestal zitten ze op de boomschors. Ze trekken mannetjes aan door de geur van uitscheidingsproducten (feromonen), die kunnen uitscheiden. De meest actieve ongepaarde zijderupsen zijn 's avonds mannelijk. Om een partner te vinden, kunnen ze lange afstanden afleggen.
Na de bevruchting leggen de vrouwtjes eieren hoog op een boom onder de schors. Ze onderscheiden zich door een ronde vorm, hebben een roze of gele kleur. Vrouwtjes zijn zeer vruchtbaar, in één koppeling kunnen er wel duizend of meer eieren zijn. In deze staat brengen ze een langere levensduur door, die 8 maanden bereikt.
Interessant!
Ondoorzichtige zijderupseieren zijn extreem vorstbestendig en bestand tegen temperaturen tot -50 ° C.
In het voorjaar, wanneer de temperatuur stijgt tot + 10 ° С, komt er een ongepaarde zijderupsrups uit het ei. Haar lichaam is bedekt met luchtbellen en borstelharen, waardoor ze kan bewegen met een windvlaag. Als het nodig is om lange afstanden af te leggen, laten ongepaarde zijderupsen een web vrij. De kleur van het lichaam van de geboren rups is lichtgeel. Het wordt snel donker en krijgt zwarte en bruine tinten.Kenmerkend is de aanwezigheid op het lichaam van meerdere rijen wratten. Raak deze aan harige rupsen Handen worden niet aanbevolen, omdat borstelharen huidirritatie kunnen veroorzaken.
Het lichaam van een ongepaarde zijderupsrups heeft een cilindrische vorm met een lengte van 40 tot 80 mm. Haar hoofd is vrij groot, met 2 bruine strepen erop.
Interessant!
De zijderupsrups is de enige vorm van een ongepaard insect dat tijdens energie energie verzamelt voor verdere ontwikkelingsfasen.
Zodra het ongedierte zich verspreidt, beginnen ze actief naar voedsel te zoeken, omdat ze extreem vraatzuchtig zijn. De rups van een ongepaarde zijderups eet gebladerte. Jongeren eten 's middags. Na het bereiken van 3-4 maanden voeden ze zich 's nachts en vernietigen ze de bladeren volledig. Ook minachten rupsen jonge scheuten, bloemen en knoppen niet. De ontwikkelingscyclus is 50-80 dagen en is afhankelijk van klimatologische omstandigheden.
Daarna vindt in de zomer (juni-juli) plaats verpopping proces. Donkerbruine mummie-achtige wezens bereiken een lengte van 20-30 mm. Zeldzame plukjes haar zijn op hun lichaam aanwezig; haken bevinden zich aan het uiteinde. Na 10-15 dagen verschijnt er een vlinder uit de pop.
Interessant!
De ontwikkeling van een insect vindt plaats bij een temperatuur van + 20 tot + 25 graden. Als het valt, stopt de ontwikkeling. Mannetjes overleven 5 stadia van de larve, vrouwtjes - 6.
Wat is gevaarlijke zijderups
Ongepaarde zijderups veroorzaakt aanzienlijke schade aan fruitbomen en struiken. Vaak moeten tuinders strijd rupsen op de appelboom. Aardbeien, veenbessen, bosbessen en andere gekweekte granen hebben er last van. Het directe gevaar is rupsen, eetknoppen, bladeren en bloemen. In slechts 2 maanden na zijn ontwikkeling kan één persoon ongeveer 30 jonge bladeren eten. Als de rupsen in grote aantallen aan de boom zitten, zullen ze de plant volledig zonder bladeren verlaten. Dit leidt tot zijn dood.
Aangezien de zijderups 5-6 koppelingen maakt, is er een serieuze bedreiging voor tuinbouwgewassen. Om dit te voorkomen, moet de mensheid constant vecht zijderupsen. Hiervoor worden verschillende methoden gebruikt, tot het handmatig verzamelen van tracks. Het wordt ook aanbevolen om preventieve maatregelen toe te passen, die bestaan uit het verwerken van bomen met speciale middelen.
De voordelen van zijderups
De zijderups brengt niet alleen mensen schade toe, het heeft ook aanzienlijke voordelen. Tijdens zijn bestaan heeft de mens vele dieren getemd en gedomesticeerd. Insecten vielen ook in dit aantal, en onder hen is er zijderups. Ongeveer drieduizend jaar geleden werd in China voor het eerst opgemerkt dat rupsen een uniek vermogen hebben: ze maken zijden draden. Sindsdien is de zijderups een gedomesticeerd insect dat volledig afhankelijk is van mensen.
Het land "Celestial" staat al vele jaren bekend om de productie van kwaliteitszijde. Sericulture is altijd als een winstgevende onderneming beschouwd. Voor de organisatie is een gebied met een mild klimaat geschikt, waar een moerbeiboom kan groeien. De bladeren zijn stroombron voor zijderupsen. In Rusland begonnen ze relatief recent met de sericultuur, maar het werd niet veel gebruikt.
