Bombardier kever

Elk levend wezen, of het nu een klein insect of een gigantisch dier is, heeft niet alleen een bijzonder uiterlijk, maar ook het vermogen om zichzelf te beschermen op het moment van gevaar. Een treffend voorbeeld hiervan is de bombardierkever. Over de kenmerken van levensstijl, lichaamsstructuur en het beschermende mechanisme van de kever, zal dit artikel vertellen.

Hoe ziet een insect eruit?

De bombardierkever is een vertegenwoordiger van de onderfamilies Paussinae (minder bestudeerde groep) of Brachininae (de meest bestudeerde en grootste groep), die behoren tot gemalen kevers. Insecten leven bijna overal, met uitzondering van de Antarctische gebieden.

De bombardierkever heeft geen aantrekkelijk uiterlijk:

• langwerpig lichaam bereikt een lengte tot 3 cm en heeft een rode kleur;
• insectenvleugels worden beschermd door een dicht schild, elytra, geschilderd in bruin, donkerblauw of donkergroen, bevinden zich bovenop;
• de achterkant van sommige scorers is versierd met een contrasterend patroon van ronde vlekken.

De meeste vertegenwoordigers van deze familie weten niet hoe ze moeten vliegen, maar ze bewegen erg snel dankzij drie paar symmetrisch gerangschikte benen. Extremiteiten en borst van het insect in rode tinten. De kop is ook helder en heeft gesegmenteerde snorharen tot 8 mm lang. De kleur van dit type is een bewijs van de roofzuchtige aard van individuen van deze soort (de foto van de keverscorer wordt hieronder weergegeven).

Levensstijl

De bombardierkever is 's nachts actief, overdag probeert hij zijn toevlucht te zoeken in een schuilplaats: onder stenen, boomstammen, diverse haken en ogen. Hij wordt gedwongen zo'n levensstijl te leiden om geen slachtoffer te worden van vogels. Vertegenwoordigers van Brachininae en Paussinae leven in groepen. Voedsel voor hen zijn insectenlarven, regenwormen en ze minachten aas niet.

Interessant!

Om op te stijgen heeft de bug een bepaalde tijd nodig om zijn vleugels los te laten, wat het risico om een ​​vijandelijk slachtoffer te worden aanzienlijk vergroot. In dergelijke situaties wordt het zelfbehoudinstinct van het insect geactiveerd: zijn eigen chemische wapens komen te hulp.

Beschermingsmechanisme

Het vermogen om zichzelf te verdedigen is het belangrijkste kenmerk van het insect. Op het moment van gevaar spuit de bombardierkever een stroom van een mengsel van giftige componenten in de vijand. Brandende vloeistof komt meer dan eens vrij. Het aantal opeenvolgende emissies kan op zijn beurt van 4 tot 9 stuks bedragen en hun snelheid is tot 10 m / s. Kevers die hun verdedigingsmechanisme nog niet eerder hebben gebruikt, kunnen ongeveer drie dozijn schoten achter elkaar maken.

Het beschermingssysteem van de kever bevindt zich op de laatste segmenten van de buik. Een paar symmetrisch geplaatste endocriene klieren scheiden een brandend mengsel af, dat hydrochinon en waterstofperoxide omvat. Deze chemische elementen worden opgeslagen in een groot reservoir dat zich in de buikholte van het insect bevindt.

Bij dreiging trekt de kever zijn spieren samen. Dit helpt de inhoud van de tank in een speciale kamer te duwen. De wanden zijn bekleed met cellen die oxidatieve enzymen kunnen produceren (catalase en peroxidase). De reactie van al deze componenten draagt ​​bij aan de vorming van vrije zuurstof en warmte. Als gevolg hiervan kun je op het moment dat de brandende vloeistof vrijkomt katoen horen en zelfs waas waarnemen.

Een verbazingwekkend kenmerk van het 'wapen' is het vermogen om zich uit te strekken en te buigen in de nodige richting, waardoor het mogelijk wordt de vijand in verschillende richtingen aan te vallen.Dus door het 'kanon' op de vijand te richten, laat de scorer een deel van het bijtende mengsel vrij, waarvan de temperatuur bijna 100 graden is.

Met deze methode kan de scorer zichzelf beschermen tegen mieren, spinnen, bidsprinkhanen en zelfs tegen zijn familieleden, voor wie hij als favoriete traktatie dient. Bijna de dood wacht op de ontslagen vijand. Kevers, kikkers en hagedissen weigeren geen grondkevers te eten. Maar nadat ze merkbare brandwonden hebben opgelopen, durven ze de vijand niet meer aan te vallen.

Belangrijk!

Als u de scorer met uw blote handen neemt, is de kans groot dat u een zeer pijnlijke huidverbranding krijgt. Niet de beste optie om deze bug van dichtbij te bekijken. Een straal die in het oog komt, kan zelfs verlies van gezichtsvermogen veroorzaken.

Fokken

Na het paren begint het vrouwtje kleine balletjes uit de grond te rollen waarin ze eieren legt (één bodemklomp is ontworpen voor één ei). Een dergelijke schijn van bollen zal dienen als een toevluchtsoord voor de ontwikkeling van larven.

Interessant is het proces van verpopping van de geboren larven. Omdat grondkevers roofdieren zijn, leiden hun larven een parasitaire levensstijl. Voor voeding en groei gebruiken jonge nakomelingen poppen van andere insecten en eten ze van binnen. In de meeste gevallen heeft de beer hier last van. De lege chitinecocon, de bombardierlarven worden gebruikt als nieuwe huisvesting, waar ze als gevolg van metamorfose veranderen in een pop en vervolgens in een volwassene. De levensduur van een scorer is niet meer dan twee weken.