Jak wyglądają pchły na zdjęciu: ich odmiany i cechy strukturalne

Pchły - duży oddział owadów ssących krew (krwiotwórczych), który obejmuje ponad 2000 gatunków pcheł. W złożach ostatniej epoki okresu paleocenu znajdują się relikty reliktowych stawonogów, które wskazują na starożytność tych owadów. Ponad 30 milionów lat temu na planecie pojawiły się nowe gatunki ciepłokrwistych zwierząt z chłodzeniem klimatu - konie, świnie, króliki, wielbłądy itp.

Wraz z nimi pojawił się gatunek owadów ssących krew, które pasożytują na ciepłokrwistych zwierzętach. Ale nawet wcześniej, w okresie kredowym, „fałszywe pchły” pasożytują na pterozaurach - gigantycznych owadach bardzo podobnych do współczesnych mikroskopijnych pasożytów. Jak wyglądają pchły ery latających dinozaurów, można zobaczyć na zdjęciu.

Gdzie żyją pchły

Natura stworzyła pchły idealnie przystosowane do pasożytnictwa. W ciągu wielowiekowej historii planety Ziemia owady te nie zmieniły się znacząco. Relikwii krwiopijcy zapieczętowani w kawałkach bursztynu bałtyckiego nie różnią się od nowoczesnej odmiany pcheł w domu.

Przedstawiciele pcheł znajdują się wszędzie tam, gdzie jest żywność. Pasożyty żyją głównie w strefach tropikalnych i subtropikalnych, są szeroko reprezentowane w klimacie umiarkowanym, a niektóre rodzaje owadów ssących krew występują na słupie.

Ciekawe!

Profesor Stephen Chown z Uniwersytetu Stellenbosch w Południowej Afryce opublikował artykuł, w którym z niepokojem zauważa osadnictwo Półwyspu Antarktycznego z nietypowymi gatunkami flory i fauny. Wśród gatunków sprowadzonych na Antarktydę i tu mocno osadzonych, istnieją dwie odmiany ogonów ogoniastych. Żyją w glebie wierzchniej i żywią się organicznymi szczątkami roślin.

Najczęstsze rodzaje pcheł

Pchły są klasyfikowane według rodzaju żywiciela na:

• człowiek (pulex irritans);
• kotów (ctenocephalides felis);
• psi (ctenocephalides canis);
• szczur (Xenopsylla cheopis).

Nie oznacza to, że pasożyty mają preferencje gatunkowe. Pchły ludzkie z tą samą przyjemnością gryzą nie tylko zwierzęta domowe, ale także dzikie. Tylko ssące krew owady pasożytujące na nietoperzach pozostają wierne swoim właścicielom. Są reprezentowane przez oddzielną i stosunkowo małą grupę Ischnopsyllidae (pcheł nietoperzy).

Tylko rzadkie gatunki pcheł znajdują się stale na ciele ofiary. Reszta żyje w ściółce dziur, gniazd ptaków, skacząc na właściciela, tylko po to, aby zjeść. Jakie są pchły w siedlisku? Są one podzielone na:

• piasek;
• ziemia;
• łóżko lub pościel.

Taki podział jest warunkowy, ponieważ różnorodność pcheł w domu obejmuje wszystkie wymienione gatunki. Ziemne owady wchodzą do mieszkania człowieka z piwnic; przynoszą owady piaskowe po spacerze po lesie iglastym z plaży. Osiedlają się w szczelinach podłogi, dywanach, za listwami przypodłogowymi. Bielizna uwielbia mieszkać w fałdach pościeli, ubrań. Nazwa odzwierciedla lokalizację pasożytów w pokoju lub w naturze. Ale często różnorodność piaskowych „wampirów” niczym nie różni się od tych, które są używane do gryzienia kota lub psa.

Ciekawe!

Fałdy eleganckich strojów i wysokie fryzury kobiet i dżentelmenów z epoki wiktoriańskiej roiły się od krwiopijnych owadów. Do ich chwytania wymyślono specjalne urządzenia - pułapki na pchły, pełne wdzięku ażurowe pudełka, w których umieszczono przynętę. Wełna lub materiał zwilżono miodem, żywicą i kapała kropla krwi. Owady czołgające się wewnątrz przykleiły się do wypełniacza.

Ze względu na fakt, że krwiopijcy łatwo zmieniają właścicieli, dżuma dymienna przenoszona przez pchły szczurów w XVII wieku pochłonęła życie ponad 20% londyńczyków. Około 55 gatunków krwiopijców jest nosicielami zarazy Bacillus. Po raz pierwszy pandemię dżumy opisano w dokumentach z 540 r. Następnie w Konstantynopolu „czarna śmierć” pochłonęła 5–10 tys. Osób dziennie. Biblia mówi o epidemii dżumy.

Opis pcheł

Pchły są idealnie dostosowane do ich stylu życia i odżywiania. Ciało zwężające się na bok jest wyposażone w kolce i włosie, które pomagają mocno trzymać się futra i piór. Płaskie pchły energicznie pędzą na każdej powierzchni, bardzo trudno je rozczesać lub wstrząsnąć. Na głowie, brzuchu i klatce piersiowej znajdują się postrzępione płytki - ctenidia, które zapewniają dodatkowe „zakotwiczenie” pasożytów.

„Czy pchły mają skrzydła?” Co pomaga im dokonywać tak gigantycznych skoków? ” - Te pytania niepokoiły naukowców od stuleci. Zaledwie pięćdziesiąt lat temu brytyjscy badacze używający szybkiej kamery filmowej byli w stanie uchwycić i szczegółowo zbadać wygląd pcheł podczas skoku. Pchła nie ma skrzydeł, co doprowadziło do jej idealnej adaptacji do ektopasożytnictwa, ale unikalna struktura kończyn zapewnia jej „zdolność skakania”.

Zdjęcie pokazuje charakterystyczną cechę struktury ciała owada. Tylne nogi są dłuższe niż ciało. Te potężne kończyny pomagają szkodnikowi skoczyć wysoko, ukrywając się przed pościgiem lub wskakując na ofiarę.

Ciekawe!

Specjaliści neurodynamiki i neurobiologii M. Barrows (Cambridge) i G. Sutton (Bristol) odkryli tajemnicę skoków pcheł. Jego kończyny działają na zasadzie katapulty, „wystrzeliwując” ciało na wysokość 30-50 cm. Za pomocą pazurów owad blokuje nogi, powoli kuca, gromadząc energię sprężystej deformacji w specjalnej strukturze, która składa się z białka resilinowego, które znajduje się tylko u skaczących owadów. Podczas skakania ta struktura uwalnia do 99% energii, zapewniając silny nacisk. Przyspieszenie, które rozwija unikalny mechanizm, jest 100 razy wyższe niż przyspieszenie grawitacyjne.

Zmniejszone skrzydła pchły również pomagają jej skakać, zapewniając synchronizację odpychania z powierzchni. Nogi pcheł mają trzy pary, jak wszystkie owady. Środkowe nogi pomagają w skakaniu i tłumaczeniu.

Pchła pod mikroskopem uderza w różnorodne wzory na biodrach tylnych nóg. Cutyloglyphics pozwala na rozróżnienie rodzajów owadów ssących krew. Specjalna struktura nóg pcheł pozwala złożyć je jak akordeon w spokojnym stanie, bez ingerencji w jedzenie.

Jak wygląda aparat pcheł pod mikroskopem

Pchła z bliska jest przerażającym widokiem. Na zdjęciu rodzaj owada jest na całej twarzy. Głowa jest mała, spadzista. Za prostymi oczami są anteny, które w spoczynku owad usuwa do specjalnych dołów. Samce za pomocą anten utrzymują samicę podczas krycia. Ta struktura głowy zapewnia głębokie zanurzenie w naskórku ofiary w celu dotarcia do naczyń włosowatych. Tak wygląda pchła z profilu pod mikroskopem elektronowym.

Aparat jamy ustnej typu przekłuwająco-ssącego jest wyraźnie widoczny. Górna para mandrynu gryzie skórę, dolna rozszerza ranę. Dolna warga jest rodzajem przypadku ssącej trąby. Na nim znajdują się mobilne palpy - narządy dotyku. Z góry aparat jamy ustnej jest przykryty płytą głowy z ostrymi czesanymi występami - ctenidia. Enzym wydzielany przez gruczoły ślinowe owada zapobiega krzepnięciu krwi.Owad nie maskuje swojego ugryzienia środkami przeciwbólowymi, jak wielu krwiopijców.

Brzuch, składający się z 10 segmentów, może wzrosnąć, gdy tylko dorosły owad zacznie się karmić. Pchły na zdjęciu wydają się ogromne, w rzeczywistości rozmiar pcheł waha się od 1 mm do 5 mm, ale u niektórych gatunków kobiet przerost brzucha i owad mogą wzrosnąć do 10 mm. Największe są białe pchły - alakurty. Są więc nazywane ze względu na fakt, że jaja dojrzewające w brzuchu rozciągają go, czyniąc go prawie przezroczystym. Alakurty pasożytują na długiej wełnie owiec, ale występują na innych zwierzętach kopytnych - sarnie, kozach, gazelach i łośach.

Cechy strukturalne tych ssących krew owadów są również obecne w obecności łupieżu, charakterystycznego tylko dla przedstawiciela tej rodziny narządów zmysłów. Pygidium umiejscowione z tyłu 8. segmentu jest wyposażone w dotykowe owłosione odrosty chityny (trichobotria), które wychwytują wibracje powietrza i informują owada o zagrożeniu.

Niezwykłe fakty na temat pcheł

Ciekawe fakty na temat pcheł zebrano w 6-tomowym wydaniu Katalogu kolekcji pcheł Rothschilda w British Museum. Struktura pcheł została zbadana przez M.L. Rhodeschild, córka słynnego C. Rothschilda, który zebrał największą kolekcję tych owadów. To ona zaczęła się uczyć mechanizm skaczący pchły i w pełni opisałem, czym one są.

Ciekawe!

Kolor osłony „wampira” zależy od koloru sierści zwierzęcia, na której owad pasożytuje. Istnieją czerwone, czarne, brązowe pchły. Owady w różnym wieku również różnią się kolorem - im ciemniejszy kolor, tym młodszy imago. Przez białą lub żółtą osłonę larw pojawia się brązowy przewód pokarmowy, gdy żywią się zakrzepłą krwią z odchodów dorosłych owadów.

Ciężar krwi, którą pije krwiopijca, jest 6 razy większy niż pchły. Krew pomaga jej nie tylko przetrwać, ale także się rozmnażać. Głodny „wampir” wpada w stan letargu. Ale kiedy poczujesz, jak jedzenie się zbliża, owad „ożywa” i skacze na ofiarę.

Samice łączą się w pary raz w życiu, ale produkują 500–800 jaj. Dobrze odżywiona samica rzuca jajami z dużą siłą, rozrzucając je wokół. Pchły domowe składają jajka na dywanach, ściółce zwierząt na włosach.

Jak pchły dostają się do mieszkania

Pasożyty dostać się do mieszkania nie tylko we włosach domowych. Rodzaje pcheł w mieszkaniu są różnorodne i reprezentowane piwnica, spadając na niższe piętra spod podłogi, ptak, penetrujący strych zamieszkały przez gołębie. Pchły domowe nie są odrębnym gatunkiem, ale owadami, które dostały się do domu.

Rodzaje pcheł i ich zwalczanie były przedmiotem wieków badań. Niebezpieczeństwo krwiożerczych pasożytówgryząc osobę, ponieważ są nosicielami dużej liczby niebezpiecznych chorób. W XX wieku w Indiach miała miejsce ostatnia odnotowana epidemia dżumy dymieniczej, której patogenem stały się pchły szczurów.

Nowoczesna kontrola szkodnikówUtrzymywanie domów w czystości eliminuje ryzyko pandemii w krajach rozwiniętych. Ale żadne lekarstwo nie może całkowicie zniszczyć pasożytów, jeśli w domu panują niehigieniczne warunki. Dlatego powinieneś utrzymywać dom w czystości, regularnie sprawdzać, czy zwierzę żyjące w domu nie ma pcheł. Jeśli zostaną znalezione, natychmiast podejmij działania, aby je zniszczyć, używając skuteczne leki dla psów i najlepsze lekarstwa dla kotów. Również konieczne obsłużyć mieszkanie. W obecności dużej liczby pcheł zaleca się kontakt ze specjalistami, którzy przeprowadzą profesjonalna dezynfekcja.