รายละเอียดและรูปถ่ายของเห็บกวาง

ปัญหาอะไรไม่รอคนในป่า และไม่เพียง แต่เป็นสัตว์ป่าเท่านั้น แต่ยังมีความหลากหลาย แมลงดูดเลือด. หากต้องการทราบว่าในเส้นผมที่พันกันของแมลงวันมันเป็นไปได้ที่คนจำนวนมากจะทำได้ ต่อมาเล็กน้อยมีเลือดคั่งขนาดเล็กก่อตัวขึ้นในร่างกายมนุษย์พร้อมด้วยอาการคันสีแดงและความเจ็บปวด อาการทั้งหมดเหล่านี้เป็นหลักฐานของการโจมตีของนักนองเลือดกวางซึ่งเป็นที่นิยมเรียกว่าเห็บกวาง

มันมีลักษณะเป็นอย่างไร

กวาง Bloodsucker, กวางมูซ, เหากวางหรือหมัดกวางมูซ - ทั้งหมดนี้เป็นชื่อของหนึ่งปรสิตที่อาศัยอยู่ในกวางมูซกวางและตัวแทนอื่น ๆ ของครอบครัว artiodactyl หมูป่าและสุนัขจิ้งจอกหมีและแบดเจอร์แพะแกะและวัวควายก็สามารถถูกโจมตีได้โดยนักล่าเลือด

เคล็ดลับ!

ค่อนข้างบ่อย ectoparasite สับสนกับ เล็นเนื่องจากการโจมตีร่างกายของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายศัตรูพืชก็แยกปีกและติดอุ้งเท้าผม อย่างไรก็ตามคำสั่งนี้ไม่ถูกต้อง: กวาง bloodsucker ใช้ไม่ได้กับเห็บ ปรสิตดูดเลือดของLipopténacérviอันอบอุ่นเป็นสายพันธุ์ของตระกูล Bloodsucker Hippoboscidae Samouelle

ดูเหมือนว่า:

• ภายนอกเห็บมูสนั้นคล้ายกับแมลงวันตัวเล็กที่มีขนาดลำตัวไม่เกิน 3.5 มม. ยิ่งไปกว่านั้นตัวเมียมักจะมีขนาดใหญ่กว่าเพศชาย
• สีน้ำตาลอ่อนของแมลงวันนั้นมีหน้าท้องที่นิ่มและยืดหยุ่นซึ่งสามารถยืดออกได้เมื่อกินอาหารจำนวนมากและให้กำเนิดลูก
• Bloodsucker เป็นเจ้าของขาแข็งแรง 3 คู่ที่เติบโตมาจากหน้าอกที่ปลายมีกรงเล็บแบบอสมมาตร
• บนหัวของมูติ๊กที่แบนและชี้นำจะมีเสาอากาศและตาค่อนข้างใหญ่ของโครงสร้างด้านนอกจากนี้พวกเขายังมี 3 ดวงตาที่เรียบง่าย อย่างไรก็ตามนักเจาะเลือดไม่ได้ส่องแสงด้วยการมองเห็นโดยมุ่งเน้นไปที่ภูมิประเทศและเหยื่อตามแนวเส้นขอบ
• ปีกโปร่งใสที่พัฒนามาอย่างดีนั้นตั้งอยู่ที่ด้านข้างของลำตัวหนังกวางที่มีความหนาแน่นสูง แต่ศัตรูพืชก็บินได้ไม่ดีนักและไม่สามารถบินได้ในระยะทางไกล

เห็บเหมือนแมลงวันมีอุปกรณ์ดูดปากแบบเจาะที่คล้ายกันในโครงสร้างคล้ายงวงของไฟแช็กซึ่งช่วยให้มันเจาะผิวหนังของสัตว์หรือคนได้อย่างง่ายดาย รายละเอียดเพิ่มเติมสามารถดูโครงสร้างของ ectoparasite ได้จากภาพถ่ายของเห็บกวางที่แสดงด้านล่าง

อาศัยอยู่ที่ไหน

เห็บมูซเป็นเรื่องธรรมดาในภาคเหนือของจีนสแกนดิเนเวียอเมริกาเหนือ คุณสามารถพบกับนักเลงบินในรัสเซียโดยเฉพาะในส่วนของยุโรปและในไซบีเรีย จำนวนศัตรูพืชแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับจำนวน artiodactyls ของตระกูลกวาง

Bloodsucker อาศัยอยู่ในป่าอยู่บนพุ่มไม้และต้นไม้รอเหยื่อที่เหมาะสม เขาชอบที่จะมีชีวิตอยู่นอกมดลูกในเสื้อคลุมหนาของสัตว์เพราะมันสะดวกที่จะเกาะติดกับขนด้วยกรงเล็บ เนื่องจากความจริงที่ว่าสิ่งนี้ไม่สามารถทำได้บนผิวหนังของมนุษย์ผู้เอาอกเอาใจเมื่อโจมตีผู้คนถูก จำกัด เพียงแค่ถูกกัด

! ที่น่าสนใจ

ปริมาณเลือดที่ดื่มโดยปรสิตเพียงครั้งเดียวสามารถทำได้ถึง 1.5 มล. และจำนวนมื้ออาหารของศัตรูพืชในระหว่างวันมีมากถึง 20 เท่า

เกี่ยวกับโภชนาการและการสืบพันธุ์

เช่นเดียวกับญาติคนอื่น ๆ ของตระกูล Hippoboscidae หมัดกวางนั้นมีชีวิตอยู่ดังนั้นการพัฒนาของไข่และตัวอ่อนจะดำเนินต่อไปในครรภ์โดยปกติกระบวนการนี้จะเกิดขึ้นในปลายเดือนกันยายน หลังจาก 2-3 วันขนาดใหญ่มาก (มากถึง 4 มม.) ของ pre-pupae หรือดักแด้ปรากฏขึ้นซึ่งหญิงให้กำเนิดในช่วงเวลาที่แน่นอน หลังจาก 2 วันจากเวลาที่มดลูกว่างตัวอ่อนตัวต่อไปจะเข้าสู่มดลูกจากการขยายตัวของมดลูกของท่อนำไข่ซึ่งปรากฏในลักษณะเดียวกัน ตลอดชีวิตหญิงให้กำเนิดประมาณ 20-30 ดักแด้

ร่างของดักแด้ไม่เติบโต แต่จะได้สีเข้มและผิวที่แข็งเท่านั้น จากนั้นมันจะตกลงสู่พื้นดินซึ่งเป็นฤดูหนาว การพัฒนาบุคคลในอนาคตจะดำเนินต่อไปด้วยการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ กระบวนการก่อตัวของดักแด้ใช้เวลาเกือบตลอดฤดูร้อนจนถึงเดือนสิงหาคมซึ่งเป็นผลมาจากไรกวางที่มีปีกปรากฏขึ้น (ภาพถ่ายของไรบินแสดงอยู่ด้านล่าง) ในบางพื้นที่ของสหพันธรัฐรัสเซียการปรากฏตัวของผู้ใหญ่ล่าช้าจนถึงกลางเดือนตุลาคม

บุคคลที่เพิ่งพบใหม่มาตั้งรกรากอยู่บนต้นไม้หรือไม้พุ่มที่มันยิงเหยื่อ หากพบคราบเลือดดังกล่าวมันจะเกาะติดกับขนของสัตว์โดยทิ้งปีกไว้และไปถึงผิวหนังแล้วนำไปรับประทานเป็นอาหาร หลังจากกินอาหารไป 15-20 วันแมลงวันก็เริ่มแสดงอาการพฟิสซึ่มทางเพศ: ร่างกายของพวกเขาดำขึ้นลดลงหัวของพวกเขาลดลงหน้าท้องของพวกเขาเติบโตและกล้ามเนื้อปีกฝ่อ หลังจากนั้นการผสมพันธุ์ของผู้ใหญ่ก็เกิดขึ้น: เมื่อเลือกคู่แล้วผู้ชายก็จะเกาะติดกันแน่น

เคล็ดลับ!

จากช่วงเวลาของการเดินทางของบุคคลที่มีปีกประมาณหนึ่งเดือนผ่านไปหลังจากที่กระบวนการของการปรากฏตัวของดักแด้ดำเนินการต่อ ปรสิตที่ไม่มีปีกอาศัยอยู่ในร่างกายของโฮสต์นานถึง 6 เดือนดังนั้น artiodactyl จึงสามารถกำจัด bloodsuckers ได้ในช่วงต้นฤดูร้อนเท่านั้น

เห็บมูซเป็นอันตรายต่อมนุษย์

ไม่เพียง แต่สัตว์ที่ถูกโจมตีจากนักล่าเลือดเท่านั้นที่สามารถกลายเป็นเหยื่อของศัตรูพืชได้ การตอบสนองต่อการกัดหมัดของมูซแตกต่างกันไป: บางคนไม่รู้สึกถึงการถูกยิงในขณะที่บางคนอาจมีอาการปวดและบางครั้งก็รุนแรงมาก ยิ่งไปกว่านั้นปฏิกิริยานี้มักพบในผู้ที่มีผิวบอบบาง

หลังจาก 1-2 วันจากช่วงเวลาที่ปรสิตใช้การกัดประทับตราเล็ก ๆ และสีแดงจะปรากฏในแผลรู้สึกคัน อาการของอาการแพ้ก็เป็นไปได้เช่นกันเนื่องจากแผลพุพองที่ปรากฏอยู่ในระยะยาวและถูกปกคลุมไปด้วยเปลือกแข็งของกลาก

เคล็ดลับ!

จากการสังเกตการณ์ระยะยาวผู้เชี่ยวชาญพบว่าในช่วงแรกที่มีการโจมตีของปรสิตระบบภูมิคุ้มกันของมนุษย์จะต้านทานการบุกรุกของสารพิษได้ดีกว่า ในคนที่ถูกโจมตีโดยผู้ถูกดูดเลือดเป็นเวลาหลายปี จากการศึกษาจำนวนมากนักวิทยาศาสตร์ได้สังเกตว่าอย่างน้อย 20% ของไรกวางมีสไปโรชีต (เชื้อโรค) โรค Lyme).

ดังนั้นเพื่อป้องกันการโจมตีของเห็บมูซจึงจำเป็นต้องเลือกอุปกรณ์ที่เหมาะสม เสื้อผ้าที่ปิดสูงสุดควรมีขนาดใหญ่พอที่จะใส่ผ้าพันแขนและกระโปรงหน้ารถได้ นอกจากนี้ขอบของกางเกงจะต้องถูกซ่อนอยู่ในถุงเท้าหรือรองเท้า เพื่อปกป้องใบหน้าและลำคอโดยใช้มุ้งกันยุง การป้องกันแมลงที่เชื่อถือได้สามารถ หมายถึงการขับไล่สารออกฤทธิ์ที่ DETA ทำหน้าที่