ยุงขนาดใหญ่ที่มีขายาว (ตะขาบ)

หลายคนเคยเห็นแมลงที่ดูเหมือนยุงขนาดใหญ่ที่มีขายาวแตกกับกระจก บ่อยครั้งที่ขนาดของยักษ์ใหญ่สร้างแรงบันดาลใจให้กับความกลัวและความสยองขวัญในเมืองต่างๆ ที่จริงแล้วตะขาบยุงเป็นสัตว์ที่ไม่เป็นอันตรายจากตระกูลยุงซึ่งมีมากกว่า 4,000 ตัว สายพันธุ์. ที่พบมากที่สุดคือสัตว์ปีกและ pedisia, dichranota และ karamora เช่นเดียวกับทรงกระบอกและ Falacrocera ไม่ว่ายุงขนาดใหญ่จะกัดและสิ่งที่เป็นอันตรายต่อมนุษย์สามารถพบได้ในบทความนี้

คุณสมบัติของแมลง

ยุงขนาดใหญ่ที่มีขายาวเรียกว่าตะขาบด้วยเหตุผล:

• จุดเด่นของแมลงนั้นยาวมากเนื่องจากขาของกิ่ง ในการเชื่อมต่อนี้ความยาวลำตัวพร้อมขาสามารถยาวได้ถึง 6 ซม. ขนาดใหญ่ขึ้นคือผู้อยู่อาศัยในเขตร้อนชื้นซึ่งมีความยาวลำตัวสูงถึง 10 ซม.
• ขนสีขายาวขนาดใหญ่เป็นสีเทาส่วนใหญ่มีสีเหลืองสีน้ำตาลสีน้ำตาลสีเขียว ตัวแทนพบกับหัวแดง
• สำหรับการพักผ่อน โครงสร้างยุง ตามแบบฉบับสำหรับสมาชิกทุกคนในครอบครัวนี้ ยุงลายขายาวมีลักษณะเป็นปล้องแบ่งออกเป็น 9-10 ส่วน ในเพศหญิงจะมีรูปร่างที่ยืดยาวตัวผู้มีความโดดเด่นด้วยการมีความหนาในส่วนบนของร่างกาย
• บนหัวยาวมีเสาอากาศยาวที่มีหลายส่วน
• จุดเด่นอีกอย่างหนึ่งของตะขาบคือดวงตาเหลี่ยมสีดำบางครั้งก็รวมกับดวงตาที่เป็นพื้นฐาน คุณสามารถตรวจสอบพวกเขาในรายละเอียดโดยการศึกษา ยุงภายใต้กล้องจุลทรรศน์.

ยุงตัวใหญ่นั้นเป็นเจ้าของปีกที่แคบและโปร่งใสในบางสปีชีส์ที่พวกมันเห็น ในเพศชายมีความยาวมากกว่าในเพศหญิง ปีกหลังจะถูกนำเสนอในรูปแบบของกระบวนการสั้น ๆ ที่ทำหน้าที่เป็นโคลงในระหว่างการบินของแมลง (ภาพของยุงขนาดใหญ่ที่แสดงด้านล่าง)

! ที่น่าสนใจ

ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับยุง ถูกระบุในระหว่างการศึกษาพฤติกรรมของพวกเขา ปรากฏการณ์ของการทำร้ายตนเองหรือการถอนตนเองมีอยู่ในตัวของแมลง: ในช่วงที่อันตรายยุงตัวใหญ่จะถูกถอดออกทิ้งเท้าไว้ที่ขาหรือขากรรไกรของผู้กระทำความผิด

สถานที่ที่ยักษ์มีชีวิตยืนยาว

ตะขาบมีชีวิตอยู่เกือบทุกที่ยกเว้นบริเวณแอนตาร์กติกาและอาร์กติก นอกจากนี้ยังมียุงขนาดใหญ่ในรัสเซีย (ประมาณ 400 ชนิด) การตั้งค่าจะถูกกำหนดให้ในสถานที่ที่เย็นและชื้นอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืดเช่นเดียวกับในพื้นที่ลุ่มและป่าไม้ แมลงตั้งอยู่ในหญ้ามงกุฎของต้นไม้และพุ่มไม้ ในสถานที่เดียวกันหรือใกล้เคียงพวกเขาวางไข่พยายามเก็บซากพืชที่เน่าเปื่อยอยู่ในบริเวณใกล้เคียง (ตอไม้เน่าเสียเงินฝากปีที่แล้วของใบไม้

ในช่วงบ่ายยุงยักษ์จะไม่ทำงาน เขาแสดงกิจกรรมในตอนเย็นเท่านั้นโดยเจาะบ้านของผู้คนผ่านหน้าต่างและประตูที่เปิดอยู่ แมลงเริ่มบินในกลางเดือนกรกฎาคมจำนวนสูงสุดของพวกเขาจะสังเกตได้ในเดือนสิงหาคม

ยุงยาวเหยียดอย่างไร

ยุง karamor วางไข่ในที่ชื้นเป็นส่วนใหญ่: ในเนื้อที่ที่เน่าเปื่อยในดินชื้นใบไม้ที่ร่วงหล่นในน้ำและตะกอน ตัวเมียทำสิ่งนี้ด้วยความช่วยเหลือของ ovipositor - เข็มพิเศษที่มีลักษณะคล้ายเหล็กไนเธอพุ่งไข่ไปที่สารตั้งต้นที่หลวมแล้วโยนไข่ที่ปกคลุมด้วยเปลือกหนาแน่นสีดำเข้ามา ในช่วงเวลาดังกล่าวตัวเมียดูเหมือนยุงที่มีหางยาว

ในไม่ช้าตัวอ่อนสีเทาหรือสีน้ำตาลสกปรกที่มีอุ้งเท้าปลอมซึ่งเป็นเครื่องมือที่แทะและเหงือกที่ได้รับการพัฒนามาอย่างดีนั้นปรากฏขึ้นจากไข่ ขนาดแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประเภทของตะขาบ (โดยเฉลี่ยพวกเขามักจะสูงถึง 4.5 ซม.)

เคล็ดลับ!

เวิร์มที่คล้ายกับภายนอก ลูกน้ำยุง โลภมาก ขนมที่ชื่นชอบ ได้แก่ สาหร่ายและเน่าเปื่อยบางส่วนของพืชรากของพืชสวนและต้นกล้าต้นไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหามากมายให้กับคนที่เกิดจากตัวอ่อนของตะขาบสวน เธอเป็นคนที่มากกว่าคนอื่น ๆ กัดรากพืชผักและผลไม้เล็ก ๆ

ในระยะดักแด้ยุงตัวใหญ่สีดำในอนาคตจะมีรูปร่างเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า chrysalis คลานออกมาจากดินชื้นด้วยความช่วยเหลือของ spikes ซึ่งจัดเรียงเป็นแถวทั่วร่างกายในทุกส่วนของร่างกาย ลูกกลิ้งงวงดังกล่าวตั้งอยู่บนหัวของดักแด้

ในระยะต่อไปของการพัฒนาตัวอ่อนของตะขาบจะกลายเป็นตัวเต็มวัย ขนาดร่างกายของบุคคลดังกล่าวอยู่ระหว่าง 1.6 ซม. ถึง 4 ซม. ภายนอกพวกเขามีความคล้ายคลึงกับแมลงผู้ใหญ่ สิ่งที่ยักษ์มีลักษณะเหมือนทุกขั้นตอนการพัฒนาสามารถเห็นได้ในภาพด้านล่าง

กระบวนการทั้งหมดของการพัฒนาของตะขาบในอนาคตขึ้นอยู่กับเงื่อนไขใช้เวลาไม่เกิน 15-30 วัน ไข่ที่วางในเดือนกันยายนยังคงหนาวจัดโดยคาดว่าจะมีสภาพที่เอื้ออำนวย ในช่วงเวลาที่อบอุ่นยุงยักษ์สามารถผลิตซ้ำไม่เกินหนึ่งรุ่น

กินอะไร

ตำนานคือการกัดของยุงตัวใหญ่นั้นเจ็บปวดและอันตรายมาก เราเร่งสร้างความมั่นใจให้กับผู้ที่แมลงนี้ก่อให้เกิดความกลัว: ตะขาบไม่ได้กินเลือดมนุษย์ คาร์เมราขนาดใหญ่ไม่มีขนแปรงที่สามารถเจาะผิวหนัง ดังนั้นพวกเขาร่างกายไม่สามารถกัดคน

สำคัญ!

ถ้ามันถูกยุงตัวใหญ่กัดน่าจะเป็นไปได้ ลักษณะโรคมาลาเรีย. ยุงแดงเป็นผู้หญิงที่มีเลือดอิ่มตัว การกัดของเธอเป็นอันตรายต่อผู้เสียหายหากผู้เคราะห์ร้ายคนก่อนหน้านี้เป็นผู้ป่วยมาลาเรีย

ยุงตะขาบกินเฉพาะน้ำค้างและน้ำหวานของดอกไม้ ตัวอ่อนของยักษ์ใช้ซากพืชเป็นอาหาร บางครั้งพืชสดสามารถบริโภคได้เช่นเดียวกับที่ทำ ด้วงงวงกว่าก่อให้เกิดอันตรายอย่างมากต่อการเกษตร

ตัวแทนที่เป็นอันตรายของครอบครัวนี้รวมถึงบึงกะหล่ำปลีและเลกกิ้งฤดูใบไม้ร่วง พวกเขาพยายามที่จะกำจัดพวกเขาในกระบวนการของการปลูกธัญพืชพืชตระกูลถั่วและพืชผลไม้เล็ก ๆ ด้วยเหตุนี้ยักษ์จึงมีชื่ออื่นเช่นยุงหญ้าหรือยุงผลไม้ ยุงขนาดใหญ่บางชนิดไม่ต้องการอาหารเลยหน้าที่หลักของมันในตอนท้ายของระยะดักแด้เป็นเพียงการสืบพันธุ์