มดไฟแดง

ในโลกนี้มีมดอันตรายเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่สามารถคุกคามชีวิตมนุษย์ได้ หนึ่งในนั้นคือมดสีแดงเพลิงซึ่งไม่ได้เรียกว่านักฆ่าเพราะเมื่อสัตว์หรือคนถูกกัดพิษจะทำให้เกิดอาการปวดแสบปวดร้อนและอาการแพ้อย่างรุนแรงซึ่งต่อมาสามารถนำไปสู่ความตาย

ประวัติมดแดง

100 ปีที่แล้วมดไฟอาศัยอยู่เฉพาะในบราซิลจนกระทั่งในช่วงทศวรรษ 1930 พวกเขาถูกนำโดยเรือสินค้าไปยังหนึ่งในพอร์ตของอลาบามาสหรัฐอเมริกา ครั้งหนึ่งในสภาพอากาศเอื้ออำนวยต่อพวกเขาโดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับการต่อต้านใด ๆ จากสัตว์ประจำถิ่น มด เริ่มทวีคูณอย่างรวดเร็วค่อยๆควบคุมอาณาเขตของทุกรัฐทางตอนใต้ของอเมริกาเหนือและเม็กซิโก

ในปี 2544 อีกครั้งด้วยความช่วยเหลือของการค้าทางทะเลพวกเขามาที่ออสเตรเลียนิวซีแลนด์จากนั้นไปที่จีนฟิลิปปินส์และหมู่เกาะแปซิฟิกที่เล็กกว่า

เคล็ดลับ!

หลายประเทศกำลังศึกษาแมลงชนิดนี้ดำเนินการวิจัยทางวิทยาศาสตร์พัฒนาวิธีการทำลายล้างรวมถึงวิธีปฏิบัติต่อผู้คนและสัตว์จากการถูกแมลงกัด การสูญเสียทั้งหมดของสหรัฐอเมริกาเท่ากับ 5 พันล้านเหรียญสหรัฐต่อปีซึ่งถูกใช้ไปกับการรักษาพยาบาลสำหรับผู้บาดเจ็บและสัตว์จากสารเคมีเพื่อการทำลายล้าง

ในกระบวนการของการพัฒนาดินแดนใหม่มดไฟไม่เพียง แต่ทำร้ายคนและสัตว์เลี้ยงเท่านั้น แต่พวกมันไล่และฆ่าพี่น้องสายพันธุ์ท้องถิ่นพวกมันสามารถโจมตีรังของจระเข้เต่าและนกที่อยู่ไม่สูงจากพื้นดิน

คำอธิบายของสายพันธุ์และคุณสมบัติ

มดไฟมีขนาดเล็กมาก: ตัวเมียมีสีน้ำตาลแดง 2-4 มม. ตัวผู้มีสีเข้มกว่าเกือบดำ รูปถ่ายของมดแดงแสดงให้เห็นว่าร่างกายของมันประกอบด้วยหัวที่มีขากรรไกร, ร่างกาย, 6 ขาแข็งแรง, ชุดของหนวดและต่อยซึ่งถูกซ่อนอยู่ในช่องท้อง

ในธรรมชาติพวกเขาสร้างต่ำ anthillsสร้างกองบนพื้นดินสูงถึง 0.5 ม. ในความสูงและเส้นผ่าศูนย์กลาง มีการกระจายบทบาทที่ชัดเจนสำหรับคนงานผู้ผลิตอาหารเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้สร้าง สมเด็จพระราชินี และพี่เลี้ยงที่เลี้ยงลูกหลาน

ระหว่างรังหลายแห่งมดสร้างทางเดินใต้ดินยาวหลายเมตรไปตามที่พวกเขาสามารถวิ่งข้ามและเมื่อพบกับ "นักรบ" เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียง

! ที่น่าสนใจ

ข้อเท็จจริงที่ผิดปกติเกี่ยวกับมด เกี่ยวกับความเข้าใจและความสามารถในการอยู่รอด แม้ว่า ชีวิตฝูงมด ผ่านไปบนบก แต่ในบ้านเกิดของพวกเขาพวกเขามักประสบกับน้ำท่วม เพื่อความอยู่รอดมดแดงสามารถค้นพบวิธีการไถ่บาปเช่นแพชูชีพจากร่างกายของพวกเขายึดด้วยกรามทรงพลัง โครงสร้างดังกล่าวสามารถลอยเป็นเวลาหลายสัปดาห์

เมื่อถูกกัดมดจะใช้เหล็กในและต่อยหลายจุดพิษของ solenopsin ซึ่งอยู่ในชั้นของอัลคาลอยด์ มันทำให้เกิดอาการปวดแสบปวดร้อนซึ่งรู้สึกเหมือนถูกไฟไหม้จากไฟซึ่งพวกมันตั้งชื่อให้กับแมลง ผู้ที่ได้รับผลกระทบมักจะมีอาการแพ้พร้อมด้วยอาการบวมอาเจียนเวียนศีรษะช็อกและแม้กระทั่งเสียชีวิต ในสถานที่ มดกัด แผลพุพองปรากฏขึ้นหลังจากการรักษาซึ่งแผลเป็นมักจะยังคงอยู่

โภชนาการและการสืบพันธุ์

อาหารจากพืชและสัตว์เป็นสิ่งที่มดแดงกินและประชากรของอาณานิคมกินอะไร เหล่านี้เป็นหญ้าหน่อไม้พุ่มแมลงต่าง ๆ และตัวอ่อนหนอนและสัตว์เล็ก: หนูกบกบจิ้งจกและงูไข่นกซากศพและซากสัตว์

ในระหว่างการล่ามดทำหน้าที่ร่วมกัน โจมตีเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายพวกเขาฉีดยาพิษเข้าไปในมันซึ่งทำให้เกิดความรู้สึกแสบร้อนและเจ็บปวดอย่างรุนแรงเพื่อที่จะกินมันได้อย่างอิสระหรือลากมันเข้าไปในบ้านเพื่อเลี้ยงตัวอ่อนที่กำลังเติบโต

เช่นเดียวกับตัวแทนแมลงการพัฒนาของมดเกิดขึ้นใน 4 ขั้นตอน:

• การสะสมไข่มดลูกโดยมีผู้หญิง 1 คนให้ลูกในจำนวนมากถึง 250,000 ชีวิต
• การเกิดขึ้นจากไข่ของตัวอ่อนที่คล้ายกับหนอนตัวเล็ก ๆ ซึ่งถูกเลี้ยงโดยประชากรที่ทำงานของอาณานิคม;
• การก่อตัวของดักแด้
• แปลงร่างเป็นแมลงผู้ใหญ่

เคล็ดลับ!

วิธีการผสมพันธุ์ มดไฟเป็นที่สนใจของนักวิทยาศาสตร์: ผู้ชายและผู้หญิงบางคนสามารถโคลนตัวเองเพื่อเพิ่มจำนวนของบุคคลที่ทำงาน

พฤติกรรมของมนุษย์เมื่อถูกมดไฟกัด

ตามสถิติทุกปีจากการกัดของแมลงเหล่านี้ในโลก 30-35 คนเสียชีวิตซึ่งพิษที่เป็นพิษสูงของพวกเขาทำให้เกิดภาวะสุขภาพที่รุนแรงซึ่งเป็นธรรมสถานะของพวกเขา มดนักฆ่า. ดังนั้นทุกคนจำเป็นต้องรู้วิธีที่จะแนะนำตัวเองถ้าพวกมันถูกมดกัดไฟแดงกัดโดยไม่ตั้งใจ:

• รู้สึกถึงแมลงกัดคุณต้องย้ายออกจากแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ประหลาดเหล่านี้ทันทีระวังตัว
• แมลงจะต้องถูกลบออกอย่างระมัดระวังจากผิวหนังหรือเสื้อผ้ามันจะไม่ทำงานเพื่อสลัด;
  

  สำคัญ!

  ไม่ว่าในกรณีใดคุณควรกำจัดมดเช่น ศพเริ่มเปล่งกลิ่นส่งสัญญาณอันตรายของผู้อยู่อาศัยในอาณานิคมใกล้เคียงเรียกพวกเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ

• เพื่อให้ผิวที่ถูกกัดกัดจากเสื้อผ้าและล้างออกด้วยน้ำเย็นจะดีกว่าที่จะวางลูกประคบเย็น
• ใช้ครีมยาปฏิชีวนะกับเว็บไซต์ของการกัดเพื่อป้องกันการติดเชื้อ;
• ต้องแน่ใจว่าทานยาแก้แพ้แล้วไปพบแพทย์ทันที

อันตรายที่เกิดจากมดและวิธีการต่อสู้

แม้ว่าผู้ล่าไฟจะได้รับประโยชน์จากการกินศัตรูพืชของพืชตระกูลถั่วพืชตระกูลถั่วและข้าว แต่พวกเขาก็สามารถก่อให้เกิดปัญหาได้มากกว่า

การปักหลักในดินแดนบางแห่งอาณานิคมมดได้ทำอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและการเกษตรเป็นอย่างมาก:

• สร้างความเจ็บปวดอย่างรุนแรงต่อสัตว์ป่าและสัตว์เลี้ยงซึ่งส่งผลกระทบต่อเกษตรกรและเจ้าของ
• กินพืชจากพื้นที่เกษตรกรรม
• กินข้าวในฟาร์ม
• อาคารเสียหาย
• การจัดการ anthills บนเส้นทางของการทำงานของการรวมและ mowers, รบกวนการทำงานปกติ

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมานักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันได้ใช้วิธีการและเทคนิคมากมายในการทำลายมดไฟแดง เริ่มแรกพวกเขาพยายามวางยาพิษศัตรูพืชด้วยยาฆ่าแมลงด้วยการฉีดพ่นจากเฮลิคอปเตอร์ จากนั้นพบว่าวิธีนี้เป็นอันตรายต่อแมลงและสัตว์โดยรอบ

ในการต่อสู้กับ "การบุกรุกไฟ" พวกเขาใช้วิธีขุดรังเทน้ำเดือดและไนโตรเจนเหลว แต่ในสถานการณ์เช่นนี้มดลูกเรียนรู้ที่จะคลานลึกลงไปในพื้นดินและรอคอยปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นในภายหลังเพื่อคลานออกมาและวางไข่

วิธีดั้งเดิมที่สุดของการต่อสู้คือการฝึกฝนแมลงวันหลังค่อมซึ่งใช้มดในการเจริญเติบโตของลูกหลาน หลังค่อมวางไข่ลงบนมดโดยตรงและตัวอ่อนที่ฟักแล้วทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้ด้วยความช่วยเหลือของเอนไซม์ที่เป็นอัมพาตค่อยๆกินมันเป็นเวลาเกือบ 40 วัน

แต่ทั้งหมดนี้ยังไม่ได้ผลลัพธ์ที่ดีและการตั้งถิ่นฐานใหม่ของมดไฟแดงทั่วโลกยังคงดำเนินต่อไป