-
- ปมมอด
-
- ตัวอ่อนของด้วงงวง
-
- โคลเวอร์ตอดด้วง
ปมมอด - ชื่อทั่วไปของตระกูลด้วงซึ่งมีประมาณ 100 สปีชีส์ พบแมลงเท่านั้นที่สามารถปลูกถั่ว ตัวอ่อนวัยอ่อนติดเชื้อก้อนและรากพืชในขณะที่แมลงด้วงตัวโตจะกัดที่ใบและจุดเจริญเติบโต หากคุณไม่ใช้มาตรการเพื่อควบคุมศัตรูพืชผลผลิตของมวลสีเขียวและเมล็ดจะลดลงหลายครั้ง
คุณสมบัติทางชีวภาพของแมลงเต่าทอง
แมลงเป็นสิ่งที่พบได้ทั่วไปในยุโรปด้วยสภาพอากาศที่อบอุ่น สปีชีส์ส่วนใหญ่ของด้วงวัชพืชในช่วงฤดูหนาวในช่วงแมลงของผู้ใหญ่และมีเพียงไม่กี่สปีชีส์เท่านั้นที่ใช้ช่วงฤดูหนาวในช่วงตัวอ่อน ขนาดของด้วงตัวเต็มวัยนั้นมีตั้งแต่ 3 ถึง 8 มม. nodule weevil มีคุณสมบัติที่แตกต่างมากมาย:
- ท่อสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เกือบเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส
- elytra ปกคลุมด้วยขนแปรงและเกล็ดสีเทาอ่อน
- ตาโปนกับดวงตาสีขาวหรือดำ;
- ก้ามแดงมีก้าม
- ด้านหลังวงรีตกแต่งด้วยแถบสีดำหรือลายจุด
ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนยกเว้นโครงสร้างของอวัยวะเพศในผู้หญิงและผู้ชาย
! ที่น่าสนใจ
Nodule weevil เป็นสัตว์ที่ขี้อายมาก การรับรู้ถึงอันตรายเขาเลียนแบบแมลงที่ตายแล้ว
เมื่อเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิที่อุณหภูมิ + 5 ° C การปลุกของแมลงจะเริ่มต้นขึ้น อย่างไรก็ตามกิจกรรมของพวกเขานั้นแสดงออกมาในสภาพอากาศที่อบอุ่นเมื่อเครื่องวัดอุณหภูมิถึง + 15 องศาเซลเซียส มอด Nodule เริ่มโยกย้ายในการค้นหาของสวนถั่ว, ทุ่งนาที่ปลูกด้วยหญ้าชนิต, ถั่ว, ถั่วไต, ถั่ว ระยะเวลาการตั้งถิ่นฐานเป็นเวลา 5 ถึง 20 วันและขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ ในปีที่มีเมฆมากหรือมีฝนตก แมลง ไม่ได้สังเกต แต่ในวันที่อากาศร้อนการตั้งถิ่นฐานของพืชที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ข้อบกพร่องที่รบกวนสามารถทำให้เกิดความเสียหายอย่างมีนัยสำคัญกับต้นกล้า จากการสำรวจของนักชีววิทยาหลังจากการตั้งถิ่นฐานใหม่แมลงนำไปสู่วิถีชีวิตที่อยู่ประจำ
หลังจากฤดูหนาวแมลงผู้ใหญ่ต้องการอาหารและกินใบอ่อนของพืชตระกูลถั่ว พวกเขาทำสิ่งนี้ค่อนข้างซับซ้อน, แทะแทะรูปไข่บนขอบของใบไม้ มีหลายกรณีที่พวกมอดในอาณานิคมต่าง ๆ มากมายทำลายใบบนยอดถั่วและพืชตระกูลถั่วอื่น ๆ
! ที่น่าสนใจ
ตัวเมียมีความตะกละมากกว่าตัวผู้เกือบสามเท่า โดยเฉลี่ยเธอกัดนิ้วมือบนแผ่นกระดาษขนาด 10 mm²และตัวผู้เพียง 3.3 mm² ผู้ที่หิวโดยเฉพาะสามารถกินได้มากถึง 16 มม. ²ต่อวัน
การสืบพันธุ์และการพัฒนาของด้วง
ด้วงกลมมีชื่อเสียงไม่เพียง แต่สำหรับคนตะกละเท่านั้น แต่ยังมีความอุดมสมบูรณ์อีกด้วย การวางไข่จะเริ่มขึ้นในปลายฤดูใบไม้ผลิ ผู้หญิงคนหนึ่งวางไข่ได้ถึง 30 ฟองต่อวันในช่วงชีวิตสั้น ๆ ของเธอเธอสามารถผลิตไข่ได้มากถึง 30 ฟอง ตัวเมียไม่ได้เลือกสถานที่พิเศษและโปรยไข่แบบสุ่ม เริ่มแรกตัวอ่อนจะมีสีอ่อนและปกคลุมด้วยเมมเบรนเหนียวที่เก็บไข่บนใบและลำต้น ค่อยๆกลิ้งลงกับพื้นค่อยๆเป็นสีดำและคลุกเคล้ากับดินในช่วงฝนตก
สำคัญ!
อุณหภูมิสูงกว่า 32 ° C และไม่มีฝนตกทำให้ไข่ตายเป็นจำนวนมาก อุณหภูมิและความชื้นมีผลต่อการพัฒนาของตัวอ่อน
การพัฒนาของไข่ใช้เวลาประมาณ 6 ถึง 30 วันจากนั้นตัวอ่อนแบบไร้ขามือถือที่มีหัวเล็กและไม่มีตาปรากฏขึ้น แมลงตัวเล็ก ๆ ปีนขึ้นไปใต้พื้นดินซึ่งมันพบก้อนของพืช คุณสามารถกำหนดจุดเข้าของตัวอ่อนด้วยจุดดำ เมื่อแทรกเข้าไปในโหนมันเริ่มดูดซับเนื้อหาทั้งหมด หลังจากเปลือกหนึ่งยังคงอยู่จากหัวใต้ดินตัวอ่อนจะย้ายไปยังถัดไป ในระยะดักแด้แมลงหนึ่งตัวจะทำลาย 5-6 ก้อน
หลังจากกินเพียงไม่กี่ก้อนตัวอ่อนจะโตและไม่พอดีกับหัวดังนั้นมันจึงเริ่มกินเนื้อเยื่อชั้นนอกของราก ในต้นถั่วหนึ่งต้นมีลูกวัยรุ่น 20 คนพร้อมกัน การพัฒนาของตัวอ่อนใช้เวลา 25 ถึง 40 วันขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศของที่อยู่อาศัยและสภาพอากาศ ลูกน้ำที่ถูกทำให้สุกจะถูกฝังในดินที่ระดับความลึก 10-15 ซม. และสวมใส่พร้อมกับเปลสำหรับดักแด้ หลังจาก 9-14 วันแมลงปีกแข็งตัวเล็กจะออกจากดักแด้ ด้วงงวงแรกเกิดเริ่มกินอย่างแรงและกินใบฉ่ำของถั่วอัลฟัลฟ่าวิกิ หลังจากเก็บเกี่ยวพืชผลประจำปีแมลงจะบินไปบนหญ้าจำพวกไม้ยืนต้น
ประเภทของด้วงงวงทั่วไป
ชนิดที่แพร่หลายและแพร่หลายมากที่สุดคือด้วงงวงที่เป็นแถบ จัดจำหน่ายในยุโรปและเอเชีย ความยาวของด้วงนั้นไม่เกิน 6 มม. และมันสามารถแยกความแตกต่างจากด้วงอื่นโดยการไม่มีของ cilia มีด้วงงวงในถั่ว, ถั่ว, มักจะน้อยกว่าในหญ้าชนิตและโคลเวอร์
ปมมอดขนดก Bristly ไม่ค่อยใหญ่กว่า 4.5 มม. ตาขาวอยู่เหนือตาโปน Elytra คลุมด้วยขนสั้นสั้นและขนสีขาวยาว ชอบที่จะพัฒนาในถั่วโคลเวอร์และพืชตระกูลถั่วประจำปี
ด้วงสีเหลืองด้วยเท้านั้นเต็มไปด้วยซอกหลืบจำนวนมากและมีดวงตาที่แบน จัดจำหน่ายในส่วนของยุโรปของประเทศและในคอเคซัสเหนือ แนะนำให้ใช้โคลเวอร์และอัลฟัลฟา
Clover nodule weevil เป็นตัวแทนที่เล็กที่สุดของศัตรูพืชตระกูลใหญ่ ขนาดของมันแทบจะไม่ถึง 3 มม. prothorax นั้นมีเส้นสว่าง 3 เส้นร่างกายไม่มีขนและขนแปรง มันกินโคลเวอร์ซึ่งมันได้ชื่อมา
Nodule pea weevil เป็นชื่อที่นิยมทั่วไปสำหรับศัตรูพืชของสวนถั่ว เหล่านี้รวมถึงด้วงลายและขนแปรง
ความร้ายกาจและการควบคุมศัตรูพืช
ความเสียหายต่อพืชผลทางการเกษตรนั้นเกิดจากทั้งตัวอ่อนตัวเต็มวัยและตัวอ่อนวัยอ่อน พวกมันทำอันตรายต่อพืชเล็กทำลายระบบรากซึ่งนำไปสู่การตายของพืชหรือผลผลิตเมล็ดลดลงมวลใบสีเขียวลดลง มาตรการในการต่อสู้กับด้วงงวงรวมถึงมาตรการทางการเกษตรและวิธีการทางเคมี:
- การทำความสะอาดอย่างละเอียดของเศษซากพืชและการไถดิน
- การรักษาดินและเมล็ดด้วยยาฆ่าแมลง
- การหว่านพืชตระกูลถั่วประจำปีในระยะแรก
- การทำลายอย่างสม่ำเสมอของวัชพืชและการคลายดิน
- การทำลายแมลงบนพืชด้วยสารละลายแบเรียมคลอไรด์
- ปูนของดินที่เป็นกรด
ในแปลงที่ดินหลังการเก็บเกี่ยวพืชตระกูลถั่วประจำปีเหยื่อเหลือพิษจะถูกทิ้งไว้
