ที่อยู่อาศัยของครีบและรูปร่าง

นักว่ายน้ำเป้น - หนึ่งในตัวแทนที่โด่งดังและเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในตระกูลด้วงดำน้ำ หลายคนคิดว่าแมลงเต่าทองที่ปรับตัวเข้ากับชีวิตในสภาพแวดล้อมทางน้ำเป็นศัตรูพืชที่อันตรายที่สุดของการประมง อย่างไรก็ตามข้อความนี้ไม่เป็นความจริงทั้งหมด ด้วง ในฐานะเหยื่อเขามักจะเลือกคนที่อ่อนแอและอ่อนแอที่สุดโดยเล่นเป็นบทบาทของความเป็นระเบียบ

คุณสมบัติด้วงนักล่า

รายละเอียดของด้วงว่ายน้ำควรเริ่มต้นด้วยคุณสมบัติหลัก - ขอบสีน้ำตาลอมเหลือง ที่มีพรมแดนติดเช่นนี้วนรอบตัวแมลงทั้งหมด ความยาวลำตัวของด้วงไม่เกิน 3.5 ซม. สามารถแบ่งได้เป็น 3 ส่วนคือส่วนท้องทรวงอกและหัว ทุกส่วนเหล่านี้ซึ่งกันและกันได้อย่างราบรื่นนั้นแทบจะไม่เคลื่อนไหว รูปร่างที่เพรียวบางของนักว่ายน้ำทำให้ด้วงสามารถผ่าน้ำได้ง่าย สีของสระว่ายน้ำที่มีขอบสีน้ำตาลเข้มหรือดำเป็นส่วนใหญ่

บนหัวของนักว่ายน้ำที่มีขนาดกว้างกว่ายาวเป็นอวัยวะรับความรู้สึกในรูปแบบของหนวด ดวงตาของแมลงนั้นมีขนาดใหญ่มากพวกมันถูกเรียกว่าเหลี่ยมเพชรพลอย

เคล็ดลับ!

นอกจากนี้บนศีรษะยังมีอวัยวะปากที่มีกรามที่พัฒนาขึ้นอย่างดีซึ่งมีที่ตั้งของปาล์มเล็ก ๆ ต้องขอบคุณเขานักล่าที่รับรู้ถึงรสชาติของเหยื่อ ดังนั้นคุณควรใช้ด้วงด้วยมือของคุณอย่างระมัดระวังกัดมันค่อนข้างเจ็บปวด

นอกจากนี้บนร่างกายของนักว่ายน้ำยังมีปีกซึ่งแมลงบินได้อย่างสวยงาม ในเพศชายพวกเขาซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเรียบและแข็งอย่างแรง ในเพศหญิงจะมีซี่โครงและทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันส่วนที่บอบบางของร่างกาย

สามคู่ของขาอนุญาตให้บั๊กลงสู่พื้น แขนขาหลังที่ยื่นออกมาที่ปลายและปกคลุมไปด้วย setae ขนาดเล็กที่ใช้โดยด้วงเป็นพาย กับพวกเขาเขาตัดน้ำลอยได้อย่างง่ายดายบนพื้นผิว แต่สำหรับการสืบเชื้อสายมาที่ด้านล่างต้องใช้การเคลื่อนไหวที่มีพลัง นักว่ายน้ำที่อยู่ด้านล่างถือโดย forelimbs สองคู่พร้อมตะขอพิเศษที่ปลาย ลักษณะของแมลงสามารถมองเห็นได้ในภาพถ่าย

การปรากฏตัวของ spiracles พิเศษที่ตั้งอยู่ด้านข้างของช่องท้องช่วยให้นักว่ายน้ำหายใจอากาศ เมื่อมองจากด้านหลังของช่องท้องจากนั้นแมลงก็จะได้รับอากาศหลังจากนั้นจะมีการรวมสไปร์เคิล

ถิ่นที่อยู่อาศัยที่ชื่นชอบของนักว่ายน้ำที่มีฝอยเป็นทะเลสาบหรือบ่อน้ำนั่นคืออ่างเก็บน้ำที่ไม่มีกระแสน้ำแรงและมีแหล่งอาหารที่ดี ข้อบกพร่องเหล่านี้สามารถพบได้ในประเทศยุโรปส่วนใหญ่ในคอเคซัสในญี่ปุ่น พวกเขายังแพร่หลายใน Yakutia และอเมริกาเหนือ

อายุขัยของดอลฟินส์อยู่ในช่วง 0.5-2.5 ปี ตามธรรมชาติแล้วพวกมันมักอาศัยอยู่ประมาณหนึ่งปี แต่เมื่อสร้างจุลภาคที่จำเป็นที่บ้านแมลงเต่าทองสามารถอยู่รอดได้ถึง 3 ปี สิ่งสำคัญที่ควรทราบคือนักว่ายน้ำกิน

อาหาร

แมลงน้ำเหล่านี้ถือเป็นคนตะกละตัวจริง แมลงขนาดเล็กและตัวอ่อนของพวกเขาหอยทากลูกอ๊อดทอดปลา - นี่คือสิ่งที่กินได้ที่กินได้ ด้วยการขาดแคลนอาหารขนาดเล็กพวกเขาสามารถโจมตีแม้กบหรือใหม่ การสะสมจำนวนมากของนักว่ายน้ำในบ่อสามารถลดจำนวนปลาที่อาศัยอยู่ได้อย่างมาก

คาเวียร์ที่วางในน้ำตื้นเป็นอีกอาหารที่โปรดปรานสำหรับนักว่ายน้ำ ด้วยเมนูที่หลากหลายและความอยากอาหารที่ดีแมลงสามารถกินอาหารได้จำนวนมาก เนื่องจากความอุดมสมบูรณ์ของมันมันอาจจะยากที่จะขึ้นสู่ผิวน้ำไม่ว่านักว่ายน้ำจะทำอะไร แมลงปีกแข็งแก้ปัญหาดังกล่าวโดยการเรออาหารส่วนเกินและล้างร่างกาย เป็นผลให้น้ำหนักตัวลดลงซึ่งก่อให้เกิดการฟื้นตัวที่ประสบความสำเร็จ

นักว่ายน้ำแบบนักล่ารู้สึกว่าเลือดดีมาก ดังนั้นแม้แต่การตกลงไปในบ่อก็สามารถรวบรวมแมลงที่อยู่ใกล้เคียงได้ การโจมตีแบบกลุ่มสามารถทำได้เช่นกัน

! ที่น่าสนใจ

ตัวอ่อนด้วงนักว่ายน้ำเป็นกระหายเลือดมากที่สุดในโลก ในแต่ละวันเธอสามารถทำลายลูกอ๊อดได้ประมาณ 50 ลูก การปรากฏตัวของขากรรไกรที่แหลมรูปดาบโค้งทำให้เธอมีโอกาสโจมตีปลาขนาดใหญ่ได้

ไม่มีความอยากอาหารที่น้อยลงสำหรับตัวอ่อนนักว่ายน้ำและสิ่งนี้แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขาไม่ได้มีปากอวัยวะ ตัวอ่อนจะจับเหยื่อด้วยกรามทรงพลังหลังจากนั้นมันจะปล่อยของเหลวพิเศษออกมา เธอเป็นสาเหตุของอัมพาตของเหยื่อ การฉีดน้ำย่อยครั้งต่อไปจะช่วยย่อยและทำให้เหยื่อเป็นอัมพาตเหลวหลังจากนั้นเหยื่อจะถูกดูดซึมโดยรูเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้กับกรามเข้าสู่คอโดยตรง

หลังอาหารมื้อนี้ตัวอ่อนจะทำความสะอาดเศษซากของเหยื่อด้วยเท้าจากกรามจึงเตรียมการโจมตีใหม่ น่าแปลกใจคือความจริงที่ว่าตัวอ่อนจะมีความรู้สึกหิวอยู่ตลอดเวลาและค้นหาอาหาร

การทำสำเนา

ฤดูผสมพันธุ์สำหรับด้วงว่ายน้ำมาพร้อมกับการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ ออกจากสถานที่แห่งฤดูหนาวพวกเขาไปในการค้นหาของอ่างเก็บน้ำที่เหมาะสม เมื่อพบว่ามีคู่ครองชายคนนั้นคว้าตัวเธอและถือขาหน้าของเธอเริ่มการปฏิสนธิ

อาจเป็นไปได้ว่าเพศเมียถูกเลือกโดยผู้ชายหลายคนติดต่อกัน ในกรณีนี้มีความเป็นไปได้สูงมากที่มันจะหายใจไม่ออกเนื่องจากนักว่ายน้ำจำลองอยู่ในน้ำ แน่นอนว่าแมลงต้องการการเติมอากาศในอากาศเป็นระยะ ๆ ดังนั้นหากกระบวนการผสมพันธุ์ล่าช้าตัวเมียจะไม่มีเวลาได้รับปริมาณออกซิเจนที่จำเป็นซึ่งเป็นผลมาจากการที่เธอจะตาย

หลังจากผสมพันธุ์แล้วตัวเมียใช้ ovipositor ทำให้เกิดอาการซึมเศร้าในพืชน้ำซึ่งเธอวางไข่ ในฤดูกาลเดียวสามารถวางไข่ได้ประมาณ 1,000-1500 ฟองซึ่งหลังจาก 8-40 วัน (ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ) ลูกหลานที่เกิดมา

ความยาวพอเหมาะ (สูงสุด 10 มม.) ตัวอ่อนที่เพิ่งปรากฎตัวมีรูปร่างคล้ายหนอน คุณสมบัติที่โดดเด่นของพวกเขาคือกรามรูปเคียวขนาดใหญ่ดังนั้นการกัดตัวอ่อนจะไม่เจ็บปวดน้อยกว่านักว่ายน้ำผู้ใหญ่ บนหัวมีเสาอากาศต้นปาล์มและดวงตาเรียบง่าย พวกเขาเหมือนผู้ใหญ่ว่ายน้ำอย่างสมบูรณ์และหายใจเอาออกซิเจนเข้าไปดันส่วนท้ายของช่องท้องขึ้นสู่ผิวน้ำ

หลังจากที่ตัวอ่อนมีการเจริญเติบโตขึ้นเล็กน้อยมันก็พยายามที่จะคลานออกไปที่พื้นดินและขุดลงไปในดินชายฝั่ง ในการทำเช่นนี้เธอได้สร้างที่พักพิงสำหรับตัวเองติดกาวก้อนดินด้วยน้ำลายเหนียว เธอนอนนิ่งอยู่กับถ้ำเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์จนกระทั่งเธอกลายเป็นดักแด้ หลังจาก 0.5-1 เดือนนักว่ายน้ำสำหรับผู้ใหญ่ที่มีร่างกายทาสีขาวปรากฏขึ้นจากดักแด้ มีเพียงดวงตาสีดำและอุ้งเท้าสีดำเท่านั้นที่มองเห็นได้ชัดเจนจากพื้นหลังนี้ หลังจาก 8-10 วันตัวอ่อนจะถูกปกคลุมด้วยเปลือกแข็งซึ่งจะถูกล้อมรอบด้วยแถบสีเหลืองน้ำตาลที่เห็นได้ชัดเจน