อะไรคือความแตกต่างระหว่างตัวต่อผึ้งผึ้งตัวต่อ

การไปเที่ยวพักผ่อนนอกเมืองในช่วงฤดูร้อนมีความเป็นไปได้สูงที่จะได้พบเจอแมลงที่กัดต่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่น่ารำคาญคือ "ปลาวาฬมิงค์" เมื่อมีอาหารหวานบนโต๊ะ และเมื่อพยายามขับไล่ "แขกที่ไม่ได้รับเชิญ" แมลงสามารถแก้แค้นผู้กระทำความผิดได้โดยการกัดที่เจ็บปวด บางครั้งการโจมตีดังกล่าวมีอันตรายมาก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสนใจของผู้ที่ได้รับความสนใจ ดังนั้นผู้ผลิตน้ำผึ้งจึงค่อนข้างเป็นมิตรและโจมตีบุคคลในกรณีที่ถูกคุกคาม ก้าวร้าวมากขึ้นในธรรมชาติ ฮอร์เน็ต และ แตนดังนั้นคุณไม่ควรละเลยข้อควรระวังเมื่อพบกับพวกเขา อะไรคือข้อแตกต่างระหว่างตัวต่อผึ้งภมรแตนตัวต่อบทความนี้จะช่วยให้เข้าใจ

พวกเขาดูอย่างไร

ในการพิจารณาว่าแตนตัวต่อเป็นผึ้งหรือผึ้งควรให้ความสนใจกับลักษณะของแมลง

• สีดำและสีเหลืองที่รอบคอบที่สุดในผึ้ง ร่างกายมีขนยาวของพวกเขามีลักษณะสัดส่วนที่กลมกลืนกันและไม่มีการสกัดกั้นที่คมชัดระหว่างหน้าท้องและหน้าอก ผู้ผลิตน้ำผึ้งมีขากรรไกรขนาดเล็กค่อนข้างดำและมีขนแหลม
• ตัวต่อสามารถรับรู้โดยการเปลี่ยนแปลงที่คมชัดระหว่างภูมิภาคทรวงอกและหน้าท้องเช่นเดียวกับร่างกายที่ราบรื่นทินเนอร์และยาว แมลงมีความโดดเด่นด้วยสีตัดกันที่สดใส: มีรอยเปื้อนสีเหลืองที่ด้านหลังสีดำส่วนด้านหลังถูกทาสีในแถบสีดำและสีเหลืองสีเหลืองและแขนขา เครื่องมือปากแบบปากเลียนั้นโดดเด่นด้วยขากรรไกรล่างที่น่าประทับใจ
• bumblebee ใหญ่กว่าพี่น้องข้างต้นมาก ความแตกต่างระหว่างภมรและผึ้งและตัวต่อ ไม่เพียง แต่ในมิติของร่างกาย แต่ยังอยู่ในขนปุย นอกจากนี้ภมรนั้นยังมีแถบกว้างของสีเหลืองสีแดงหรือสีแดงเล็กน้อย บางครั้งก็พบว่า ผึ้งและสีดำ.
• แตน - แมลงที่ใหญ่ที่สุด (ประมาณ 5 ซม.) เป็นเจ้าของของขากรรไกรทรงพลัง ภายนอกมีรูปร่างคล้ายตัวต่อ แต่ไม่ใช่เอวที่แคบขนาดนี้

โภชนาการและการดำเนินชีวิต

ผึ้งกินเกสรและน้ำหวานโดยเฉพาะ พวกเขาทำสิ่งนี้ด้วยความช่วยเหลือของงวงยาว ไม่น้อยเหมือนแตนดอกไม้ทิพย์และภมร นอกจากนั้นแตนยังกินผลเบอร์รี่และผลไม้ที่มีน้ำตาลหลายชนิด พวกเขายังกินแมลงตัวเล็ก ๆ รวมถึงผึ้งซึ่งประสบความสำเร็จในการรับมือกับศัตรูที่อ่อนแอผ่านทางกรามที่ทรงพลัง มีกรณีของแตนที่โจมตีสัตว์เล็ก

ตัวต่อยังเป็นผู้ล่าและผู้รุกรานเช่นแตน อย่างไรก็ตามพวกเขาจะไม่กล้าโจมตี bumblebee หรือศัตรูตัวใหญ่อื่น ๆ เพื่อต่อสู้กับผึ้งพวกเขาค่อนข้างมีความสามารถ แต่ชัยชนะในการต่อสู้ดังกล่าวยังคงได้รับชัยชนะบ่อยขึ้นโดยผู้ผลิตน้ำผึ้งที่ปรับให้เข้ากับการรุกรานของผู้กระทำ การรักษาที่ชื่นชอบสำหรับตัวต่อ ผลไม้สุกและอาหารที่มีน้ำตาล (แยม, น้ำเชื่อม, น้ำผึ้ง)

! ที่น่าสนใจ

และแมลงภู่และผึ้งและตัวต่อเป็นแมลงสังคมที่นำฝูงชีวิต อย่างไรก็ตามผึ้งเข้าไปค้นหาอาหารทีละตัว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาพยายามรวบรวมน้ำหวานก่อนที่จะถึง hymenoptera อื่นซึ่งยังอยู่ในช่วงการนอนหลับ คนงานสามารถใช้เวลามากถึง 18 ชั่วโมงต่อวันในการค้นหาอาหาร ผึ้งบินเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ในขณะที่ฝูงตัวต่อสามารถนับบุคคลได้มากถึง 3 โหล

แตน - คนงานออกค้นหาอาหารทีละคนเอาชนะในระยะที่เหมาะสม (มากถึง 10 กม.)และหากทันใดนั้นหนึ่งในพวกเขาประสบความสำเร็จในการตรวจจับรังผึ้งมี "เครื่องหมาย" ติดอยู่กับมันด้วยความช่วยเหลือของความลับที่มีกลิ่นหอม แตนฆ่าผึ้งด้วยวิธีที่โหดร้าย พวกเขากัดหัวและแขนขากัดเข้าไปในร่างกายของเหยื่อพยายามที่จะไปหาเนื้อสัตว์ที่มีค่า อย่างไรก็ตามเหยื่อหลักในรังผึ้งยังคงเป็นน้ำผึ้งตัวต่อชอบกินเช่นกัน ด้วยเหตุผลนี้เองที่ผึ้งและแตนต่อหรือตัวต่อไม่สามารถอยู่ติดกันได้

ที่อยู่อาศัย

เป็นที่ชัดเจนว่าที่อยู่อาศัยของผึ้งในประเทศนั้นเป็นรังผึ้งที่มนุษย์สร้างขึ้น ตัวแทนที่ดุร้ายของตระกูลนี้ (ตัวต่อ) ชอบที่จะสร้าง เบ้า ในโพรงต้นไม้ บัมเบิลบีกำลังมองหาสถานที่ที่เงียบสงบมากขึ้นสร้างบ้านของพวกเขาบนพื้นดินไม่ค่อยมีในบ้านนกและลำต้นไม้ พบได้ทั้งในทุ่งนาและในหมู่บ้านนอกจากนี้ยังพบได้ในสวนสาธารณะในเมืองและสวนพฤกษศาสตร์

แตนสร้างรัง ในรอยแตกของหินในโพรงและบนกิ่งไม้รวมทั้งภายใต้ชายคาของอาคาร ตัวต่อเกือบทุกตัวสร้างมัน บ้านของแมลงกัดต่อยสามารถตั้งอยู่บนลำต้นของพืชและในสาขาของพุ่มไม้และในห้องใต้หลังคาของห้องอาบน้ำ, เพิงหรือระเบียง กัดเศษไม้จากไม้พวกเขาเปียกด้วยน้ำลายอันเป็นผลมาจากวัสดุก่อสร้างกลายเป็นกระดาษหนา

ใครกัดยากกว่า

บ่อยครั้งที่ผู้คนกลายเป็นเหยื่อของแมลงกัดต่อยและดังนั้นคำถามมักเกิดขึ้นจากคนที่กัดยาก: ตัวต่อผึ้งผึ้งหรือแตน

เคล็ดลับ!

ก้าวร้าวมากที่สุดคือตัวต่อและแตน แมลงเหล่านี้มีต่อยเรียบซึ่งพวกเขาสามารถเจาะผิวหนังของเหยื่อหลายต่อหลายครั้ง ยิ่งกว่านั้นผู้กระทำความผิดเองก็ไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายในสถานการณ์เช่นนี้ แตนกัด และตัวต่อพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง, ความรู้สึกแสบร้อนและบวม. แตนพิษ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ญี่ปุ่น) ผลของการโจมตีดังกล่าวอาจเป็นปฏิกิริยาการแพ้อย่างรุนแรงและถึงขั้นเสียชีวิต

ผึ้งสามารถต่อยได้ครั้งเดียวเมื่อมันทิ้งต่อยในร่างกายของเหยื่อ เครื่องมือในการโจมตีถูกป้องกันไม่ให้มีรอยบากเป็นผลให้แมลงสูญเสียอวัยวะบางส่วนและตายในไม่ช้า ดังนั้นผึ้งต่อยในกรณีพิเศษเท่านั้น หากคุณมองหาความแตกต่างในการที่จะยากขึ้น ผึ้งต่อย เจ็บปวดน้อยกว่าตัวต่อหรือแตน นอกจากนี้เมื่อเกิดอันตรายขึ้นผึ้งและตัวต่อก็สามารถส่งสัญญาณความทุกข์ให้กับญาติของพวกเขาซึ่งเป็นผลมาจากการที่ทั้งฝูงจับเหยื่อผู้กระทำความผิด

บัมเบิลบีมีความขัดแย้งน้อยกว่าในเรื่องนี้และโจมตีเหยื่อของพวกเขาในกรณีพิเศษ อย่างไรก็ตามหากคุณเปรียบเทียบผู้ที่มีขนาดใหญ่กว่าหรือผู้ที่ต่อยเจ็บปวดมากขึ้นระหว่างผึ้งตัวต่อและตัวต่อจากนั้นผึ้งตัวผู้จะครอบครองตำแหน่งที่สามในรายการนี้

อันตรายของผึ้งตัวต่อภมรและแตนต่อยเพิ่มมากขึ้นในบางครั้งสำหรับคนที่ทุกข์ทรมานจากโรคภูมิแพ้ อย่างไรก็ตามหากคุณระมัดระวังและรู้ว่าผู้กระทำความผิดที่เป็นอันตรายนั้นเป็นอย่างไรคุณสามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ได้ง่าย