ความแตกต่างระหว่างภมรและผึ้งและตัวต่อ

ท่ามกลางแมลงที่บินอยู่ในทุ่งหญ้ามีสามจำพวกที่คนพบบ่อยในชีวิตของเขา: ผึ้งตัวต่อและภมร มันยากที่จะผสมมันเข้าด้วยกัน สีและขนาดแตกต่างกันมาก แต่บางครั้งก็ประสบความสำเร็จถ้าคุณไม่เจาะลึกรายละเอียดของสีของแมลงขนาดใหญ่ที่บินเข้ามาในหน้าต่าง เราคุ้นเคยกับความจริงที่ว่าภมรนั้นใหญ่ที่สุดในสามชนิดนี้ แต่ตัวต่อที่กินเนื้อเป็นอาหาร - แตน อย่างมีนัยสำคัญอีกต่อไปและความยาวลำตัวของผึ้งบางตัวน้อยกว่าผึ้ง ดังนั้นจึงจำเป็นต้องเข้าใจในรายละเอียดเพิ่มเติมว่าตัวต่อผึ้งและภมรแตกต่างจากกันอย่างไรและในสิ่งที่พวกเขามีความคล้ายคลึงกัน

ความคล้ายคลึงกัน

ทั้งสามกลุ่มเป็นของครอบครัว Hymenoptera ตัวต่อผึ้งผึ้งเป็นแมลงสังคมและสร้างรัง ทั้งสามคนมีเหล็กใน ในครอบครัวมีการแบ่งเป็นราชินีบุคคลทำงานและเจ้าหน้าที่ชาย หลังจากปฏิสนธิของเพศหญิงบุคคลที่ทำงานก็ขับพยาธิชายออกไป ปกป้องรังของพวกเขาโดยโจมตีทั้งครอบครัว

ผึ้งและภมรเป็นของครอบครัวของผึ้งจริงและ รู้วิธีทำน้ำผึ้ง. น้ำผึ้งบัมเบิลบีมีคุณภาพเกินกว่าน้ำผึ้งผึ้ง แต่ไม่ได้เก็บรักษาไว้เป็นเวลานาน แมลงทั้งสองชนิดนี้เป็นแมลงผสมเกสรที่มีประโยชน์ของพืช

ใน ระบบปฏิบัติการ และ ผึ้ง ต่อยเรียบที่พวกเขาสามารถใช้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ผึ้งหลายตัวเกือบจะเหมือนกัน ตัวต่อกระดาษ สีร่างกาย

นี่คือที่ซึ่งความคล้ายคลึงกันสิ้นสุดลง ตอนนี้เกี่ยวกับตัวต่อผึ้งผึ้งแตกต่างจากกันอย่างไร

ความแตกต่าง

สัญญาณที่คุณสามารถกำหนดได้ว่าใครบินไปไหนมาไหนอีกมากมาย เมื่อใช้มันเป็นไปได้ที่จะรับรู้ถึงแมลงที่เป็นของครอบครัวหนึ่งหรือหลายตระกูลอย่างแม่นยำ

ในสถานที่แรกคือ "ปุย" ในแง่ของความเป็นผมคะแนนของแมลงจะเป็นดังนี้:

1. ภมร
2. ผึ้ง
3. มดตะนอย

ตัวต่อที่มีขนาดใหญ่และผึ้งขนาดเล็กทำให้สับสนได้ง่ายแม้ตามสี ในบรรดาแมลงที่ไม่เกี่ยวข้องเหล่านี้มีสายพันธุ์ที่มีสีและตำแหน่งของเครื่องหมายคล้ายกัน แต่ตัวต่อมักจะ“ หัวล้าน” เสมอ

ผึ้งครองตำแหน่งระดับกลางในระดับของผมและมักจะดูเหมือน "หัวล้าน" กับผู้สังเกตการณ์ไม่ตั้งใจ ในความเป็นจริงเธอมีขนแปรง แต่สั้นและหายาก

สี

แยกแยะผึ้งจากผึ้งและตัวต่อ ระดับของการระบายสีค่อนข้างง่าย: อย่างแรกคือสีน้ำตาลเข้มเสมอ ต้นแบบของการสะสมน้ำผึ้งลายได้เกิดขึ้นเพราะการ์ตูน คุณสามารถเปรียบเทียบรูปถ่ายของผึ้งกับผึ้ง ความแตกต่างจะสังเกตเห็นได้ทันที

แมลงสองชนิดอื่น ๆ สามารถมีลายไม่เพียง แต่ยังมีสีเกือบเหมือนกัน ตัวอย่างเช่นตัวต่อแวววาวเป็นรุ้งและรากสาดเป็นสีดำโมโนโครม แต่โดยปกติแล้วผู้คนจะพิจารณาตัวต่อแมลงเฉพาะที่มีแถบสีดำและสีเหลืองในร่างกาย สิ่งนี้ไม่ได้ป้องกันผู้แทนของครอบครัวอื่นจากการถูกกัดและบางครั้งก็เป็นอันตรายมากกว่า

ขนาดร่างกาย

แมลงอาจมีความยาวไม่แตกต่างกันซึ่งหมายความว่าการระบุความยาวของร่างกายนั้นเป็นการยากที่จะบอกว่ามันเป็นใคร แต่ขนาดโดยรวมให้ความคิดที่ชัดเจนว่าใครเป็นใคร นี่คืออีกจุดหนึ่งที่ทำให้ผึ้งแตกต่างจากผึ้งหรือตัวต่อ

เคล็ดลับ!

ด้วยความยาวลำตัวที่เท่ากันตัวแทนของสกุล Bombus นั้นใหญ่กว่าและใหญ่กว่าผึ้งและตัวต่อที่สง่างามอยู่เสมอ

ปันส่วนและถุงน่อง

ที่นี่ระหว่างตัวแทนทั้งสามของคำสั่งของ Hymenoptera ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจะสังเกตได้ ครอบครัวของผึ้งที่แท้จริงคือมังสวิรัติและกินน้ำหวานและเกสรดอกไม้ ตัวต่อ - กินไม่เลือก ด้วยอคติในขอบเขตของนักล่าและสัตว์กินของเน่า

ความแตกต่างระหว่างผึ้งกับผึ้งในพื้นที่นี้คืออดีตทำสต๊อกสำหรับฤดูหนาวและไปเที่ยวกับครอบครัวทั้งฤดูหนาว น้ำผึ้งที่สองนั้นมีความจำเป็นสำหรับการให้อาหารตัวอ่อนเท่านั้น ในครอบครัวภมรทั้งหมดมีเพียงราชินีเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในฤดูหนาว ดังนั้นเมื่อรู้วิธีที่จะทำให้น้ำผึ้งผึ้งไม่เก็บเกี่ยวมันและใช้มันเพื่อให้อาหารตัวอ่อนเท่านั้น

ตัวต่อสามารถกินได้:

• ผลไม้สุก
• แยม;
• แมลง
• ซากสัตว์

พวกมันกินตัวอ่อนด้วยอาหารโปรตีน เมื่อต้องการทำสิ่งนี้ในธรรมชาติคนงานจับแมลงรวมทั้งซากศพสีเขียวบิน ในสภาพเมืองเนื้อสัตว์ชิ้นเล็ก ๆ จะถูกกัดที่ตลาดหรือพบสัตว์ที่ตายแล้ว

พวกเขาไม่ได้ทำสต๊อกฤดูหนาวเนื่องจากตระกูลแอสเพนทั้งครอบครัวเสียชีวิตในฤดูใบไม้ร่วงและมีเพียง "ใบไม้" สำหรับฤดูหนาวเท่านั้น

รัง

ครอบครัวของผึ้งจริงในกรณีที่ไม่มีลมพิษประดิษฐ์และแมลงภู่พบโพรงที่เหมาะสมและเริ่มสร้างรังผึ้งที่นั่น รังของพวกเขาไม่มีรูปร่างเฉพาะเนื่องจากพวกมันขึ้นอยู่กับโพรงที่ราชินีนั่ง

ตัวต่อที่พบบ่อยที่สุดและคุ้นเคยกับตัวต่อของเราจริงเมื่อเห็นว่าผู้คนไม่เข้าใจผิดในตัวตนของแมลงสร้างรังด้วยตัวเอง ในรัสเซียมีสองประเภท รังของแตน: ด้านบนที่ยื่นออกมาในแนวตั้ง (เช่นวาดด้วยการ์ตูน) และ "แผ่น" โค้งที่มีรูปร่างผิดปกติ "จาน" มีลักษณะคล้ายแกนกลางของดอกทานตะวันซึ่งเมล็ดถูกถ่าย

สำคัญ!

"ยอดปั่นยาว" อาจกลายเป็นรังของแตน

ตัวต่อสร้างรังจากเซลลูโลสที่เคี้ยวแล้วติดกาวกับน้ำลาย โครงสร้างของวัสดุรังคล้ายกระดาษหนาอย่างยิ่ง

ต่อย

ผึ้งมีรอยหยักและ "ล็อค" ที่ปลาย วิธีนี้จะช่วยป้องกันไม่ให้ถูกเหล็กไนในร่างกายของเหยื่อ ดังนั้นบุคคลที่ทำงานปกป้องรังจึงตายหลังจากถูกโจมตี ด้วยเหตุนี้ผึ้งจึงโจมตีตัวเองเฉพาะเมื่อพวกมันปีนเข้าไปในรัง

แมลงต่อยแมลงภู่และแตนต่อสามารถสกัดจากเหยื่อได้อย่างง่ายดายและใช้อีกครั้ง ปวดเมื่อยกัด ภมร, ตัวต่อและผึ้ง ขึ้นอยู่กับขนาดของมันโดยตรง ยิ่งไปกว่านั้นตัวต่อมักกัด "เช่นนั้น" ผึ้งตัวหนึ่งต้องพยายามอย่างหนักเพื่อทำให้เขาต่อย

พฤติกรรม

ภมรเป็นคนนอกรีต หากคุณรบกวนเขาเขาจะบินหนี ตัวแทนของ Bombus ประเภทโจมตีเฉพาะในกรณีที่อันตรายต่อรัง

ผึ้งทำงานตัวเดียวสามารถม้วนวัตถุไปรอบ ๆ เพื่อหาระดับของอันตรายต่อตัวมันเอง แต่เขาจะไม่พูดต่อถ้าเขาไม่โบกแขนและไม่เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน การโจมตีที่เป็นมิตรเฉพาะเมื่อโจมตีรัง

ตัวต่อเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้สาระและน่ารำคาญที่สุดทั้งสามตัว มันสามารถม้วนงอวัตถุได้เป็นเวลานาน และต่อยบ่อย ๆ เพราะ "ฉันต้องการอย่างนั้น"

หากจู่ๆหายไป

นักนิเวศวิทยาของโลกกำลังส่งเสียงสัญญาณเตือนซึ่งบ่งบอกถึงจำนวนครอบครัวผึ้งและภมรที่ลดลง หากคุณคิดว่าตัวต่อผึ้งและผึ้งหายตัวไปในทันทีทันใดใคร ๆ ก็แทบจะไม่สังเกตเห็นตัวตนของอดีต สถานที่ของพวกเขาจะถูกยึดโดยคนรักแมลงคนอื่น ๆ และล้มลง มันไม่ต่างอะไรกับการทำลายศัตรูพืช อย่างไรก็ตามไม่ควรลืมว่านอกจากอันตรายแล้ว ตัวต่อประโยชน์เช่นเดียวกับญาติของพวกเขา

แต่การหายตัวไปของมนุษย์ผสมเกสรจะรู้สึกได้ทันที หากไม่มีผึ้ง - การผสมเกสรของส่วนสำคัญของไม้ผลและพุ่มไม้และผึ้งที่ทำงานบนไม้จำพวกถั่วและในเรือนกระจกมนุษย์จะประสบความหิวโหย แต่จะทำอย่างไรกับการลดจำนวนของการถ่ายละอองเรณูที่นักวิทยาศาสตร์ยังไม่ทราบ

ที่น่าสนใจเพียง

ในที่สุดข้อเท็จจริงบางอย่างที่น่าสนใจเกี่ยวกับผึ้งตัวต่อและผึ้ง:

• หลังจากใส่ปุ๋ยมดลูกผึ้งจะโจมตีโดรนและขับออกจากรังตลอดไป โดรน "ใหญ่" ตายอย่างรวดเร็วเพราะพวกเขาไม่สามารถรับอาหารของตัวเองได้อย่างอิสระ
• แตน ทำน้ำผึ้งแต่มีคนน้อยมากที่เห็นเขา หยดขนาดเล็กเกือบนี้ที่ด้านล่างของเซลล์ใหม่ต้องการดักแด้เป็นครั้งแรกเท่านั้นจนกระทั่งมันสามารถบริโภคอาหารโปรตีนได้
• Bumblebees ตื่นก่อนใครและเป็นคนแรกที่รวบรวมน้ำหวาน
• แตน - นักล่าที่ชอบเหยื่อสด
• ผึ้งทำงานสามารถบอกทางสมาชิกครอบครัวถึงแหล่งอาหาร

แมลงเหล่านี้น่าสนใจมากหากคุณไม่ถือว่าพวกมันเป็นสัตว์ที่น่ารำคาญและไม่จำเป็น พวกเขานำประโยชน์มากกว่าอันตรายและไม่ทำลายพวกเขาโดยไม่ต้องการมาก