ตัวต่ออายุขัย

ตัวต่อมีชีวิตอยู่กี่ตัวขึ้นอยู่กับปัจจัยฤดูกาลชนิดเพศและที่อยู่อาศัย ข้อมูลเชิงทฤษฎีอาจไม่ตรงกับข้อมูลจริงดังนั้นค่าเฉลี่ยจึงมักถูกนำมาใช้ เงื่อนไข ระบบปฏิบัติการ แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มใหญ่ - สาธารณะหรือกระดาษ และเดี่ยว สำหรับอดีตลำดับชั้นที่ซับซ้อนในรังนั้นเป็นลักษณะหลังที่เป็นอิสระจากกัน

แมลงสามารถอยู่ได้นานโดยไม่มีอาหาร

ในบางสถานการณ์ตัวต่อสามารถอยู่ได้โดยปราศจากอาหารเป็นเวลาหลายเดือน เมื่อเริ่มมีสภาพอากาศหนาวเย็นชายหญิงวัยทำงานหยุดนิ่งหญิงที่ปฏิสนธิ - มดลูกซ่อนตัวอยู่ในรอยแตกที่ทำด้วยไม้ภายใต้เปลือกไม้โพรงไม้เก่า กระบวนการเผาผลาญอาหารช้าลงแมลงหยุดเคลื่อนไหวและสิ้นเปลืองพลังงาน ในรัฐนี้ตัวต่อมีชีวิตอยู่ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงเมษายน มันทำให้สถานะของภาพเคลื่อนไหวที่ถูกระงับด้วยวันที่อบอุ่นเป็นครั้งแรก

ในฤดูการทำกิจกรรมตัวต่อทั่วไปต้องการอาหารอย่างต่อเนื่องเติมพลังงานสำรอง อาหาร สำหรับผู้ใหญ่ยืนน้ำหวานจากพืชน้ำผลไม้ของผลเบอร์รี่สุก, ผลไม้, ผัก, น้ำผึ้งผึ้ง เช่นเดียวกับน้ำมะนาว, แยม, น้ำตาล, kvass, เบียร์, น้ำเชื่อม ตัวต่ออยู่โดยไม่มีอาหารไม่เกินหนึ่งวัน แต่การทิ้งแมลงโดยไม่มีอาหารนั้นค่อนข้างยาก ในอพาร์ทเมนต์ในสภาพที่ไม่เป็นธรรมชาติ แต่ด้วยการปรากฏตัวของอาหารตัวต่อจะมีชีวิตอยู่หลายวัน แต่ในโอกาสแรกมันจะบินออกไปที่ถนน

ในวันที่ยากลำบากโดยเฉพาะผู้ใหญ่ให้อาหารตัวอ่อน พวกเขาคายความลับพิเศษที่เลีย imago อาหารสำหรับลูกหลานสามารถอยู่ในรังในห้องพิเศษเพื่อสำรองหรือใน“ วันที่ฝนตก”

! ที่น่าสนใจ

การขุดทรายตัวต่อดินของตัวอ่อนจะให้อาหารจนกระทั่งครบวงจรการพัฒนา เหยื่อเป็นอัมพาตด้วยพิษ - แมงมุมตัวอ่อนของแมลงผีเสื้อไข่วางอยู่บนร่างกายของพวกเขา ปิดมิงค์ หลังจากผ่านไปสองสามวันตัวอ่อนจะปรากฏว่ากินเหยื่อไปเป็นเวลา 14 วัน ในสถานะ cocoon ตัวอ่อน hibernates ในฤดูใบไม้ผลิบุคคลหนุ่มสาวถูกเลือกไปยังพื้นผิวพร้อมสำหรับการผสมพันธุ์และการให้กำเนิด

ตัวต่อมีชีวิตกี่ชนิด

ตัวต่อเดี่ยวในระยะผู้ใหญ่สามารถอยู่ได้ประมาณ 6 เดือน ผู้หญิงคนนั้นมีส่วนร่วมในการสืบพันธุ์ของฤดูร้อนทั้งหมด - ขุด minks ค้นหาเหยื่อวางไข่ เวลาที่เหลือบินไปในหมู่ดอกไม้พืชซ่อนในเวลากลางคืนบนต้นไม้ในหญ้า เมื่อเริ่มมีอาการหวัดที่เยือกเย็นของเพศหญิงเพศชายก็ตาย คนรุ่นใหม่ที่เป็นผู้ใหญ่จะปรากฏในฤดูใบไม้ผลิ

ช่วงชีวิตของตัวต่อเป็นใบไม้หรือกระดาษสาธารณะขึ้นอยู่กับเพศ ครอบครัวแอสเพนส่วนใหญ่เป็นคนทำงาน ระยะเวลาสูงสุดในชีวิตของพวกเขาคือ 60 วัน แตนต่อสังคมได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องเนื่องจากพฤติกรรมที่ใช้งานอยู่ มดลูกที่สามารถอยู่ได้นานขึ้น

เพศหญิงที่โตเต็มที่จะวางไข่อย่างต่อเนื่อง ปลายเดือนสิงหาคม เบ้า เซลล์ขนาดใหญ่พิเศษกำลังจะเสร็จสมบูรณ์ มดลูกวางไข่พิเศษจากที่เพศชายเพศหญิงที่เจริญเติบโตทางเพศปรากฏขึ้น การผสมพันธุ์เสร็จในฤดูใบไม้ร่วง หลังจากนั้นเพศผู้ตายหญิงสาวกำลังมองหาสถานที่ที่น่าเชื่อถือสำหรับฤดูหนาว

เคล็ดลับ!

บุคคลที่ทำงานในช่วงปลายฤดูร้อนการทำหน้าที่ของพวกเขาอย่างสมบูรณ์กินไข่ตัวอ่อนที่ด้อยพัฒนาออกจากรังในการก่อสร้างที่พวกเขาทำงานตลอดฤดูร้อน เมื่อเริ่มมีสภาพอากาศหนาวเย็นตัวต่อก็ตายอย่างมากมาย ตามรายงานบางฉบับมดลูกเก่าก็ตายไปพร้อมกับพวกเขาตามรายงานอื่น ๆ - มันยังมีเพื่อนอยู่

ช่วงอายุใช้งานกระดาษ - ทั่วไป:

• คนทำงาน - 30-60 วัน
• เพศชาย - สูงสุด 40 วัน
• มดลูก - 1-2 ปี

ตัวแทนที่ใหญ่ที่สุดของตัวต่อ - ฮอร์เน็ตใช้ชีวิตในทำนองเดียวกัน ราชินีมีอายุยืนยาวที่สุด - 1 ปี

ความเหมือนและความแตกต่างกับผึ้ง

สด ตัวต่อและผึ้ง เกือบเหมือนกันถ้าเราไม่ได้พูดถึงผึ้งเลี้ยงในรังไข่ ข้อมูลเชิงทฤษฎีอาจไม่ตรงกับการปฏิบัติ แหล่งที่มาให้ข้อมูลที่แตกต่าง

อายุสูงสุดของผึ้งทำงานคือหนึ่งปี อย่างไรก็ตามแมลงที่ทำงานกับพืชน้ำผึ้งในฤดูร้อนจะตายตามธรรมชาติหลังจากผ่านไป 40 วัน ในฤดูใบไม้ผลิในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อกิจกรรมลดลงพวกเขามีชีวิตอยู่ถึง 60 วัน ผึ้งที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วงทนต่อฤดูหนาวได้ดีเลี้ยงตัวอ่อนมีชีวิตอยู่ได้ถึง 9 เดือน

อายุขัยของผึ้งในช่วงเวลาที่ใช้งานได้ตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงตุลาคมคือสูงสุด 40 วันเรื่อย ๆ - จากพฤศจิกายนถึงกุมภาพันธ์, 180 วัน ลูกกระจ๊อกอยู่ถึง 6 เดือน มดลูกในป่าสามารถมีชีวิตอยู่ได้ 5-8 ปีคนเลี้ยงผึ้งเปลี่ยนมดลูกของพวกเขาทุก ๆ 1-2 ปีถ้าไม่เช่นนั้นตัวเมียจะมีชีวิตอยู่ประมาณ 4 ปี

! ที่น่าสนใจ

ในสภาวะวิกฤตเมื่อมดลูกตายบุคคลที่ทำงานสามารถอยู่ได้นานกว่าปกติ 1 เดือน

ศัตรู

ฆ่าตัวต่อก่อนเวลา ยาฆ่าแมลงมนุษย์ใช้เพื่อต่อสู้กับศัตรูพืชเกษตรป่าต่าง ๆ โดยตรงกับครอบครัวตัวต่อ ศัตรูหลักของแตนตัวต่อคือแตนรวมถึงนกบางชนิด ในฤดูใบไม้ร่วงแมลงที่ไม่ได้ใช้งานจะถูกกินโดยสัตว์แมงมุมแมลงขนาดใหญ่

ช่วงชีวิตของครอบครัวแอสเพนยังขึ้นอยู่กับสภาพอากาศด้วย ทำลายรังลมพิษไฟไหม้ป่าน้ำค้างแข็งก่อนวัยอันควร มดตะนอยสามารถมีชีวิตทางพันธุกรรมเป็นเวลานาน แต่เกือบจะสั้นลงหลายครั้ง