Bloedzuigerhert (elandvlo, vlieg, luis, teek)

Entomologen onderscheiden zo'n soort niet als een elandvlo. In het dagelijks leven is dit concept echter van toepassing op alle bloedzuigende insecten die groothoornige dieren als hanen hebben gekozen: reeën, herten en elanden. Parasitaire slachtoffers kunnen artikelen en kleinere warmbloedige vertegenwoordigers van de fauna zijn, maar ook mensen.

Hoe zien elandvlooien eruit?

Elandvlooien leven in het noorden van Europa, Scandinavië, in Siberië. Meestal worden ze gevonden in de taiga en in de koude regio's van Rusland. Elandvlooien worden verschillende insecten genoemd:

• geitenvlooien;
• bloedzuigers van herten;
• Alacurt

Alle parasieten behoren tot verschillende suborden en hebben hun eigen kenmerken. Hieronder staan ​​de elandvlooien op de foto. Om te begrijpen welke gevaar voor de mens en dieren zijn bloedzuigers, het is de moeite waard om ze allemaal afzonderlijk te beschouwen.

Beschikt over parasitisme herten bloedzuiger

Een bloedzuiger is een vervelende vlieg van grote afmetingen. Het wordt ook wel een vlo genoemd, een luis, teek. Een plat afgeplat lichaam met een sterke chitineuze bedekking zorgt ervoor dat het insect een sterke fysieke druk kan weerstaan, dus verpletteren is niet zo eenvoudig. De afmeting van de bloedzuiger is niet groter dan 3,5 mm. De karakteristieke lichtbruine schitterende kleur onderscheidt een vlieg van elandvlooien.

Het insect wordt gekenmerkt door sterk ontwikkelde vleugels, maar kan geen lange vluchten maken. Grote ogen bevinden zich op het verdikte hoofd en nemen 25% van het hele oppervlak in beslag. Het mondapparaat van het piercing-zuigende type omvat het voeden van alleen bloed. Een dag lang maakt een bloedzuiger van een hert 15 maaltijden en drinkt elke keer tot 1,5 mg bloed. De parasiet is zeer vasthoudend en past zich aan aan alle warmbloedigen waarop hij parasiteert. Zijn aanvallen zijn overwegend wilde dieren.

Er kunnen maximaal 1000 exemplaren worden geconcentreerd op het lichaam van één eland. Gemiddeld leven er 200-300 vliegen constant op het dier. Bijt zeer pijnlijk, jeuk, angst veroorzaken. In plaats daarvan verschijnen roodheid en uitslag. Experimenteel is vastgesteld dat de elandvlieg de voorkeur geeft aan een dikke laag wol en daarom zijn de meeste geconcentreerd in de nek en rug.

Let op!

Met een grote populatie worden mensen ook het slachtoffer van bloedzuigers van herten. Er zijn gevallen waarin in één minuut een persoon werd aangevallen door 100-120 personen.

Een elandluis jaagt overdag. Interessant is dat ze geen kinderen aanvalt. Dergelijke selectiviteit wordt bepaald door de grootte van het slachtoffer, omdat bloedzuigers van herten de voorkeur geven aan grotere dragers. Aanvallen van insecten worden het vaakst ervaren door jagers tijdens het verdelen van prooien.

Het insect graaft in het lichaam van zijn slachtoffer en vouwt zijn vleugels, zwelt op en plakt stevig op de huid, waarvoor het de populaire naam - elandtik kreeg.

Elk mijten kweken

Een bloedzuigerhert bepaalt zijn prooi door geur en hitte. De mijt wacht zijn donor in het gras of de struiken, wanneer hij ziet dat een geschikt voorwerp eroverheen vliegt en zich stevig aan de vacht hecht. Door kenmerken van het leven in het bos kan de bloedzuiger niet constant van eigenaar veranderen, dus leidt het een sedentaire levensstijl. Nadat de teek zich in de wol heeft gevestigd, breekt hij zijn vleugels af en gaat over tot parasitering.

Interessant!

Het is gebruikelijk dat deze soort in paren leeft. Vrouw en man blijven altijd bij elkaar. Na het paren heeft het vrouwtje constante voeding nodig en neemt het meer bloed op dan het mannetje. Elanden teken worden gekenmerkt door levendgeborenen. In de buikholte van een vrouwelijk individu worden larven gevormd, die puparia worden genoemd.

Gedurende haar hele leven legt het vrouwtje tot 30 puparia, die geleidelijk uit het haar van het dier rollen en vaak vogelvoer worden. De piek van de activiteit van het fokken van elandteksten vindt plaats in de late herfst en vroege winter. Met het begin van de lente sterven bloedzuigers van herten.

Wat zijn gevaarlijke steken van een hertenbloedzuiger voor een persoon?

Elandenmijten brengen geen gevaarlijke of dodelijke virussen over. De schade van een bloedzuiger aan een persoon ligt in pijnlijke beten. Talrijke aanvallen van parasieten veroorzaken het optreden van uitslag, zwelling, jeuk, allergische reacties.

De volgende maatregelen zullen u helpen uzelf te beschermen tegen de aanvallen van bloedzuigers van herten in het bos:

• Draag beschermende kleding gemaakt van dikke stoffen met lange mouwen;
• gebruik een klamboe om je gezicht te beschermen;
• gebruik krachtige insectenwerende middelen die bosvlooien afstoten;
• controleer de huid regelmatig op de aanwezigheid van elandmijten;
• Neem bij thuiskomst een bad met teer.

Als de beten van elandvlooien sterke pijn veroorzaken, moet de beet worden gedesinfecteerd met een oplossing van jodium of alcoholtinctuur. Normaal ijs helpt jeuk te verlichten en apotheekzalven moeten worden gebruikt om ontstekingen en zwellingen te verlichten. Raadpleeg een arts als de aandoening verergert en er ernstige allergische reacties optreden.

Tien Shan vlo Alakurt

De Tien Shan elandvlo is groot van formaat. Er zijn individuen met een lengte in bevruchte vorm van 9-10 mm. Bij mannen is het lichaam hol, bij vrouwen zwelt het lichaam na de bevruchting in lengte op en neemt het een wormachtige vorm aan. Voor zo'n kenmerkend kenmerk wordt een vlo een zwarte of witte worm genoemd.

Eind oktober, na sneeuwval van planten op de grond, beginnen zwarte wormvormige vlooien te vallen. Ernstige vorst verhindert hun reproductie niet.

Let op!

Parasieten kiezen vee als prooi. Zieke verzwakte dieren trekken ze niet aan.

In tegenstelling tot de meeste vlooien wordt alacurth gedwongen permanent op het lichaam van het slachtoffer te leven. Hierin lijkt hij in veel opzichten op luizen. Bij één donor kunnen er talloze opeenhopingen van Tien Shan-vlooien zijn. Rode bloedige strepen verschijnen op het lichaam van het dier, er treedt ernstige uitputting op, die uiteindelijk vaak leidt tot de dood van het slachtoffer, waarop de alakurt-kolonie zich vestigde.

Er waren geen gevallen van aanvallen van Tien Shan-vlooien op mensen.